Nëse e humb diellin,
Humbet shkëlqimin
dhe perëndimin e tij.
Humbet magjinë e tij.
Ditët e zymta presin në përgjim,
të të gërryejnë si mola.
E ti do të sëmuresh,
e do të kërkosh diellin
që shkoi,
atë që humbe,
atë që shkëlqente
dhe perëndonte magjishëm.
Do të ulesh të qash,
si një fēmi a si një burrë,
njësoj qajnë të dy
para humbjes…
Ndaj mos e humb diellin,
Diellin brenda shpirtit mos e humb,
Diellin që t’u fal mos e humb,
Rritu si një pemë e fortë,
Hapu si krahët e saj,
Përkulu me mirënjohjen e burrit të mençur,
Përcille lutjen bukur dhe heshtur,
Shtroje para teje sofrën plot,
E ngre një dolli për diellin,
një dolli për veten…
Ai shkëlqen gjithmonë për Ty…
Thjesht mos e humb,
Por gjeje,
Gjeje në kohët që mbeten…