Thotë ndryshe dhe vepron ndryshe.
Ka fytyrë njeriu dhe veprim leopardi.
Thotè: të kam Dritè, Diell dhe Hënè.
Të kam pasqyrë deti gjithë kaltèrsi. Në sytë e ty mbushem ëmbëlsi gruaje.
Të kam Frymë jetë dhe të vetmën dashuri.
Pastaj papritmas, ngjan në ndryshim moti uragan i tërbuar, që shkul rrenjë lisi së bashku me krahët e fluturës në mua.
Apo një trazim valësh deti që shkunden mbi mua, përlarë botën time të pafajshme, duke i hedhur fjalët pa dhimbje për mundin e një decenie dashurie.
Deri kur duhet të përballem me dashurinë e përhënur pèr të justifikuar frustrimin e tij ?!