Kulla e Junikut
Juniku apo mendja e ndritur rri edhe tek
Indira Avdyl Hoxha
Është thënë dhe ka për t'u thënë
Shumë herë këtyre trojeve
Mendja e ndritur rri këtu
Ku rrjedh lumi
Si lum lumi i Ali Podrimjes
Të pa shpirt ishin shekujt
Nëpër histori
Fuqia e tyre për asnjë çmim
S'na lëkundi nga rrënjët pellazge
Këtu jetohet me frymë zëri
T'zanave
Me lapsin e poetit Din Mehmeti
u këndohej legjendave
Që e dridhën Evropën
Së lirinë e duam
Aq sa tokën e shqipeve
Apo duhej një grusht
I krisur Migjenian
Nëse bota di t'i njoh
Betejat e Gjergjit
Apo di veç copa të krijon
Nga ashti ynë i shejtë
Këtu kuvendoj lashtësia
Burrat që krijuan emër
Së patën zemër.
ERUDIT
Auortën e zemrës ma plase Erudit
Unë kam faj pse nuk di të dehem
Nuk më bën fare nëse ti je rebel
Apo para Evës të bëhesh zoti im
Erudit cili jemi gur a më burr i fisit tim
I fundit jam që hy pa ty në parajsë
Për dashuri mos i qofsha fal askujt
Në legjenda hy për besë t'Doruntinës
Mëkat si e groposin veten e dashurinë
Me thellë së topuzi i Gjergj Elez Alisë
Nerëzit janë shndërrue në Bajloz mallkimi
Nuk shohin bardhë veç zi vërbimi
Erudit më mbaj për dore deri në fitore
Sa here të grindet fjala më mua a me ty
Do t'i bëhem rob dashurisë së saj
Të mos i humb virgjëria në sytë e huaj.
NDEZA NJË CIGARE
E ndeza një cigare
T'i tymosi ëndrrat e jetës
Për të cilat jetoj e vdes si hero
Më pihet për fjalën e krisur
Kur s'di së çfarë është e bukura
Ndezëm si qiriu i Naimit
Sa herë bëhem flakë malli
Ndonjëherë më mbytë edhe mua
Deti i dashurive serëmbiane.
