A i përngjanë njeriu lanetit
Apo ia kalon atij me kërdinë,
Vetëm ai do i mbushte birat
E teneqës së vet të pa ngimur
Me yndyrë, alkool e drogë,
Dhe pastaj, shtron mbi kufoma
Gurë, asfalt dhe kishë mbi kocka,
Që raca e paqtë njerëzore për çudi
Nuk e kishte çpikur këtë prapështi.
Korbat e tërbuar serb sqepojnë
Edhe engjujt e njomë pa ndjesi
Dhe zhdarravisin emrat e tyre
Për ti fshehur gjurmët në gropa
Duke ngre kisha e kulte mbi varre,
Athua cili zot lutjet e tyre i pranon
Me brimën e tmershme në altare.
Kjo histori aq e shëmtuar e pa fund
Derdhën jargët nëpër mote varë,
Flet kjo tokë e dhembjes së lashtë
Të zezat përditë i nxjerr në shesh
Lakuriq i vë para botës së vërbër
Duke thyer ndërgjegjën e vet përshesh.
