Nuk jam as shkrimtar as gazetar
Shkruaj budallaki
Më shumë për vendët t'huja
Se sa për shumë tema
E t'këqia tjera,
T'cilat vendin tim
E kanë shndërruar
N'ferr t'varfërisë
T'mjerimit e t'pa punësisë
Budallakia nuk ka kufi
N'vend që t'a shiqoj vedin n'pasqyrë
T'dukëm sa i vogël jam
Sa halle e brenga ka popillim im
Mendja me shkon gjithëandej
Fluturon e përhapet me shpejtësi
Për të ditur sa t'fuqishëm
Janë popujt tjerë
Gjithëandej globit
Anë e mbanë
Se si tallën me poujt n'luftë
T'cilët vuajnë , vritën e masakrohen
Ju premtojnë se do t'i ndihmojnë
E më në fund i lënë
T'digjen në flakën e zjarrit t'luftës
Dhe për fatin e keq përfundojnë
Si peshku pa ujë në zallë .
Eh ! Kjo botë rrugollisêt nga njerëz t'marr
T'menqurit kanë vdekur.
Fati i njerëzimit
Ka mbetur n'duarë t'njerëzve t'marr
T'cilët jetën njerëzore
Nuk dinë t'çmojnë.
Edhe sa do të jetojë kjo botë
Pyetni njerëztë e marrë
Ata do t'iu japin përgjegjëjen e sakt
Janë pjellë e djallit nga shpirti i qalë.
