Vranësira moti më rrethojnë
Tërë ditën shi bie pa nda
Ushtojnë lugje, kërcasin dritaret
Nuk vërej hijen time që zgjatet
As tkurrjen nuk e vërej
Dëshirat stepen si myshqe
Dita vdes para syve të mi
Nye e kam lidhë fjalën me vetminë
Sillem vërdallë në dhomë derëhapur
Bisedoj pa zë me miqtë
Shpesh ngrij zërin
Pastaj i përqafoj
Nuk e besoni se si nata bëhet ditë!....
Përmallimet dregëzohen syve
Dita vdes në bebëzat e ngrira
Në vargje loza një etyd të vogël
Harresa mos t’i mbyll kujtimet
Unë do vdes pasi të ikë dita
Natën e ditës së re.....
PASTAJ MË LENI TË QETË...
Flisni, mos ndaloni asnjëherë
Shani, fyeni ,nënçmoni
Përgojoni si te doni!
Ngopuni, qeshni ironikisht
Por edhe gënjeni si të dini
Kënaquni si te dëshironi
Përsëri ju shikoj me dashuri
Kur të zgjoheni nga amullia
Shfletoni fletët e ndërdijes
Çfarë u thotë ndërgjegjjia
Ndërsa dritat e jetës rrugëtojnë
Dashuria fle në qeliza të trupit
Fshihet nën hijen e vetullave të bardha
Deti e përpin errësirën furtunave
Në rafte librash do të jetë porosia
Mësohuni ta duani njëri tjetrin
Tha dikur ai i lodhur nga shfaqja e jetës
Pas vdekjes më leni të qetë!
Por askush nuk e dëgjoi...
Nga libri ”Valset e Hirit” që do del së shpejti.
