Në fshehtësi gdhend veten
Më shumë shpirtin e zotit të tij
Një botë të tërë e ka çelnikos në daltë
Sikur acarët mos ta ngrinin tokën
Edhe jetën e gozhduar të piktorëve
E kishte çmend
Me Prometheun e rikthyer
U gjend përballë Gjergjit në Lisus
Ia ngjallë fytyrën të shejtit
Shen Terezen ia kam pa në Atelen e tij
Aty ku hyn drita e diellit
Për botën e hiqit e kishte pikturue Krishtin
Në kryqëzimin e mbrëmjes se Bartolomeut
Nëse i skllavërohen skulpturat në parkun e qytetit
Para riktimit të tokës se Çakorrit
Mos qofsha i fjalës nëse nuk ia fala perlat
I paraftyroj engjëjt në fytyrat e skulpturave
Në Apokalipsa kurrë nuk i kam mendue miqt e artistit
Ndodh në hije të ecin këmbët dhelpërake
Në ekspozitën e skulpturave të Malit
Secila skulpturë flet me gjuhën e vet
Çel e gur gojën askush tjetër.
