Në histori, ndër vite e shekuj njerëzimi besuan:
në Tevrat, Zebur, Bibël e së fundmi edhe n'Kuran...
"Pak pati e ka engjuj-(melaqe)
Shumë, më shumë pati, dhe ka djaj-(shejtan)"...
Shtrenjtë na kushtuan këto shpërfytyrime
Na kushtoi stërkeqje e me tjetërsime.
Herë n'xhami, herë n'teqe e herë n'kisha;
Ata gjenin dëfrim, e populli shikonte sehir...
Atë, gjysh e stërrgjysh besonin në mënyrë ndryshe...
Bijtë e nipat ato i vendosën në mëdyshje:
Për të mbuluar turpin, më pastaj, u bënë; Hoxhë e Haxhi
E prapa skene; mafioz, hafi, drogagji e dilingji!
Me para të pista blenë tituj,
mbi tituj e stërtituj se ishin të pasur
E të bëmat ju dilnin në shesh
si mbi ujë del kungulli i kalbur
"Populli do të thoshte:
Ju doli qumështi mbi përshesh"...
Në Shtëpinë e zotit ulen në rendinë e parë...
Për të zbardhur fytyrën e zezë dhe mëkatet për t’i larë!
Kam frigë se vjen koha paralizohen duartë e këmbët
Kur të mëdhenjët hanë molla, të vegjëlve iu mpihen dhëmbët?!
Dhe që kahje të rrezikëshme do marrin këto histori
Barra më e rëndë bie mbi tonën shoqëri...
