N’kushte t’rënda për t’jetuar,
pa dritë n’jetë për t’udhëtuar!
Mbrëmja sillte ndërë ne errësirë,
me llamp vajguri për t’parë më mirë!
Me dritë tillë siguronim veshje çorapa,
nga nënat tona të ngarata!
Baballarët me mundime nga bujqësia,
sillnin bukë misri te fëmija!
Mësuesit për t’lexuar kishin shumë vështirësi,
përdornin lampë vajguri dhe qiri!
S’u dorëzuan n’vështirësi,
nxënësve për t’ju dhënë dituri!
Me vetëdisim ne u ngritëm,
mendjet tona u shëndritën!
Ndër kohë u bë elekrtifikimi,
errësirën e mundi ndriçimi!
