Tërë jetën punonte si kali,
Për famë, kapital, pushtet,
E kur u plak dhe u sëmurë,
Gjitha i shkriu për shëndet!
Shqetësohej për të ardhmen,
Të tashmen s’e shijonte dot,
I sakrifikonte të dyja bashkë,
Për një jetë kalimtare n’botë.
“Për të ardhmen unë punoj!”
- Thoshte me atë zërin krenar,
Ndërkohë që e tashmja i rrinte
Sikur malli i renditur në sirtar.
Duke ngarendur nëpër punë,
Shëndetin e humbi për pasuri,
Pastaj me pasurinë kërkonte,
Medikamente nëpër farmaci.
Jetonte i pavdekshëm në jetë,
E vdiq si mos të kishte jetuar,
Për të pasur epitafin mbi varr:
-Këtu pushon njeriu i pagabuar!
Në jetë nuk kish’ kohë për varr,
Në vdekje s’pati jetë me nder.
Në fund, shënohen gjitha n’gurë,
Por, gurët e çmuar s’kishin vlerë!
Sevdail Hyseni
(Karikatura marrë nga interneti)
