Trupin e kam të varruar
Në shpirt plagosur jam
Kahdo rrotullohem për të pushuar
gjithandej plagët i kamët i kam
Tokë e imja bashkë jemi plagosur
Kudo unë vë shtratin
për të kuruar plagët e
Pushuar pakëz shtatin
Bajonetash shpuar
Nëpër shekuj plagosur
Betejat sa shpejt filluan
Po nuk patën të sosur kurrë
*
Ti që vrave këngë,ninulla
Mos këndo!
Shtiresh (sikur harrove)
Mos gabo të prekësh djepin tim
Ato mi këndoi nëna,mijëveçareve
Me melodi mikluese
E gjyshi mjekërrbardhë
Trimërohej në këngën me lahutë
Në ëndërr pllumba të bardhë qiellit të kaltër
Lulishtë male e fusha-ditë të mira duke ardhë
Shihja ëndrra trishtuese e gjyshi mallkonte shekujt
Nëna dergjej nga dhimbja
Gjyshja gjatë rrëfimit ka ndryshuar përrallën,thotë:
Ujkut i kanë rën dhëmbët e dhelpra ka lindur pa bisht¨!
Hej! Gjyshe-gjyshe përralla ishte ndryshe!