Mike, Ti jeton pa burrë. Grua besnike
Në një Qytet, ku burra ka me thasë.
E shiten shumë lirë në “Bit - Pazar”.
Mike, Ti jeton ende pa burrë. Një Grua
Në një Qytet ku burrat shiten me thasë...
(Bythëtrokitja)
Sipas motiveve të një anekdote
popullore shqiptare.
Një grua, aq shumë e donte burrin
Saqë, të parën dhe dytën fjalë kishte”:
Ah, bre burrë, ta dish sa fortë të dua
Nateditë rri e lutem për ty nën ftua!
Burrëziu, dihet siç ishte i “pabesë”
Vendosi ta provojë këtë gruazezë.
Dasmën me dajre, e priti në Katund
U shtri në shtrat. Vdiq, para dasme.
Gruaja, vrik e thirri një plakë të kojshive:
Përderisa, ajo është në dasëm. Heq valle:
Një natë ruaj “xhenazen”, mos ringjallet.
Nusja dhe plaka, saora u bënë pazare
“Xhenazen” e burrit, ruaj, një natë zie:
E shiti burrin dy shtëllunga leshi delije.
Burrin që e donte aq shumë përsëgjalli
Edhe, atë: për një natë dasme. Valle.
Plaka duke ruajtur “xhenazen” e burrit
Sytë, i ikën në tavanin e odës mbi krye:
Edhe, e pa një pastërma varë mbi kokë.
Tha, me vete: Pse të mos e pres një copë
Edhe unë ta gëzoj natën me Hënë e yje.
Nxorri briskun e brezit, dhe hipi në shkam
Këmba i rrëshqiti, u rrëzua mbi “xhenaze”.
Përçudi: Tëëërrt, mesnate pordhi Ivdekuri
Plaka, u trembë atë natë nga Bythëtrokitja.
Turr, shkoi ta pyes Nusen Pashterkëkuqe
Me të cilën u bënë pazar para Dasmës:
A, do t’ia japë dy shtëllungat e leshit?
E cila me shami e hiqte sonte vallen:
Nuse bijë nazelie, a pordhë “Xhenazja”?!
Nusja duke mos e ndalur vallen me dajre
As edhe këngën “taze”: I përgjigjet plakës:
Pordhë, moj nane, si nuk pordhe -jooo.
E, a do të m’i japësh shtëllungat e leshit?
Shpërblimin partiak do ta jap pa çare
Ecë edhe ti hyn si nuse, hiqe një valle!
Plaka e sigurtë kthehet ta ruaj “Xhenazen”
Nusja e heq vallen. Jo, s’e ndalë këngën?!
Dorë për dore me shoqe, shami e dajre
Njëzëri ia ka thënë këngës, “nuses shqiptare”:
Për liri të grave Xhadi. Dhe, të drejta fetare.
Dasma, dikur pasmesnate mori fund
Nusja s’e priti Agimin. Lindjen e Diellit.
Nazeqare, zbretë nga koçia në Katund.
E lodhur si cung shelgu, rrëzohet në shtratë
E harroi burrin e dashur shumë atë natë.
“Xhenazja” çohet, e rrok pas dere hurin
Tashti u binda, sa e paske dashur burrin…
(Shitja e lirë “artistike”)
Skënderbeu im, “skenderbegat” e Fishtës
Vitin Historik. U ringjallën “patriotë”?!
Përbaltin veprat historike në Shqipëri.
Zhurma kulturore, në Katund. “Sallmadi”
Dhjetëra parti politike shqiptare n’Askund.
Klube të shkrimtarëve. Shoqata pa artistë
Manifestime kulturore. Fabrikaturshie
Sot, prodhojnë mallëra ekonomistë partie.
Me afat të skaduar përdorimi. “Artistë”:
Tollumbaxhinjë. Bozaxhinjë bythëgrisur.
Aspak, Sojit Tënd me shpatë për Liri.
Partizanët politik, “haber” nuk ’kanë Sot:
Nga politika. Arsimi. Kultura Shqiptare.
Aqmëpak, një torbë taxhi sokaqeve. Poezi.
Kopeisht çirren e përdridhen. “Ulurisin”
Me partizanë partiak. Ministra Qeverie.
Edhe, atë: për një “mirënjohje”. Copë letre:
Ose: Një torbë taxhi me arna. Parti politike.
Facebook, “artistë” populli. Fytyra egërsire.
Po vall, Ti nuk i sheh hadumët politikanë,
Që, n’emrin Tënd bëjnë karrierë politike:
Poste në Qeveri. Tenderë. Shitje “artistike”
Edhe, atë: për pak lekë të partive politike?!
Imzot, “patriotët” e sotshëm“kuqezi”
Seç janë rrokur për herdheve të Dashit?!
E, jo pas herdheve të Kalit Skënderbeut
Nateditë. Këmbëkryq “trima” në Shkup:
Nesër, dhiareve e Trojeve shpie në Liri.
Zvarrë, a do t’i tërheqësh nëpër “Bit-Pazar”
Burrat me dimi e çaj rusi. “Agallarë”?!
Partizanë partiak, që sot hiqen “artistë”
Zhurma kulturore, përbaltin Shqipërinë?!
Popull, që nëpër shekuj bëri luftë për Liri
Verë e Dimër, thirri Pranverën Shqiptare!
Grua besnike mori: Nuse, Zonjën Vdekje
Që, e varrosi Dje me dy gjinj nën Urë
Sot, një gji ia la jashtë për Atdheun.
Shoqata “joqeveritare-humanitare”, “poetë”
Thesin plot, me qerre në Katundin e Madh.
Dhe, kakademikë partiak me para të shtetit
Edhe, popull besnik, ende pa bukën e gojës.
Vdiqët Sot, ende duke mos ia fshi qyrrat vetit
Nateditë si Dje. Edhe Sot, na përcillni në polici:
Listave “Këshillit intelektual”. “Kakademikë”.
Përpiqeni ta shpëtoni veten. Dhe, jo popullin
Fatekeqësisht?! Ende pa bukën e gojës, në “liri”.
Vepra “patriotike”, që ende marrin frymë
Njeri i gjallë, sot nuk u del para në shkallë.
Marri përkrahu, fusi si miq brenda në Shtëpi
Ditën e Nesërme, me një copë buke thotë:
Thyeni qafën! Nuk jeni, burra Pene në Odë.
Askusë, që përdridhni bythët nëpër Çarshi
Edhe, atë: vetëm për një përdorim politik.
Unë jam edhe Nesër. Gjithmonë nën Rrap
Edhe, nga varri do ta ngrejë zërin për Liri:
Moti kohë, ju kam varrosur në Bibliotekë.
Dje, Shkupit historik ju nuk i dolët Zot,
Sot, jeni dalldisur bythekrye nëpër parti:
Pas posteve politike. Tenderëve. Pasurisë.
Katunde, me Zhurma kulturore. Dhe, pizi
Ende pa brekë në bythë. Një torbë taxhi.
Imzot! Sot, pse ende nuk çohesh nga varri
Zbresësh Kalit me shalë në “Bit - Pazar”:
Hadumët “kuqezi”, varrosësh në Histori...
(Politikanë të shitur një torbë taxhi)
Edhe, thashë: Të zgjedhurit e popullit
Janë tragtarë. Frikacakë. Argatë partiak.
Hajdutë. E shesin veten për një Xhadi
Përgjegjësinë ia lënë popullit, në “liri”.
Dëshmi, populli nuk duhet tua japë votat
Dudumëve arratisur pas posteve politike.
Dhe, grazhdit tyre në shtetin “e përbashkët”…
(Dudumët i mbaj gjallë me poezi erotike)
Dudumë “kuqezi”, që ende edhe Sot si Dje
E kësaj dite, ju mbaj gjallë me poezi erotike:
Në “Çair”. Shkup. Prishtinë. Dhe, Shqipëri.
Dudumë, me vite më helmuat nëpër Taverna
Banesën, ma dogjët në “Çair”. Edhe “xhipin”
Përpara dritareve me ilahi. Para “Sabahut”.
Shtëpinë e Gruas besnike, në “Serovë”
Që, solli gjelbërim. Lule. Dhe, Jetë në Shkup.
Edhe, ma vdiqët Gruan. Gratë e mia besnike
I shtitë në varre. Radhën pres të zgjohem nga varri.
Penën rrok në dorë, varros juve si “patriotë kuqezi”
Me lule e nderime, në Bibliotekën Kombëtare.
Dudumë, që moti kohë keni vdekur në Qeveri
E, Unë ende ju mbaj gjallë me poezi erotike…
(Edhe mes Dimrit Madh e pres një Pranverë)
Arën e Babait me Penë lëroj me vite
Dy qe para në zgjedhë. Dhe, një kalë.
Nateditë fushave. Maleve, në ballë.
Fushës Cërvicës, rrëzë Çukës ugare:
Verë e Dimër, mes arave hapim varre
Rrugë e gjatë për në Babatomor. Dhiare.
Arën e Babait me Penë e lëroj me vite
Mes Dimrit Madh: E pres një Pranverë
Këmbëkryq: Sot, fundekrye shqiptare…
(Nesër do t’i ringjallë të vdekurit nën Rrap)
Kohën e fundit e kam harruar numërimin
Lëmsh i bëj Ditët. Netët. Edhe, vitet.
Gratë e mia besnike. Dhe, Partitë Politike
Gotat e rakisë rrushit. Shtambat me verë
Miken nën Rrap. Ndoshta, Nesër historike.
Kohën e fundit e kam harruar edhe Veten
Mes librave. Poezive rebele: Kryengritëse.
Nateditë në pusi: Mos dalë një Lepurushkë
E, Unë Penën kam përgaditur për Arushë.
Kohën e fundit e kam harruar numërimin
Lëmsh i bëj ditët. Netëgjatat. Edhe, vitet.
Nesër, do të zgjohen. Rrokullisen shekujt
Derën krah më krah: Ringjallen të vdekurit...
