Kur ekupatori gjakprirës e syvërbuar
I sulmoi shkollat, për shqiptarët dritën
Organizimin e mësimit në to për ta penguar
Me këtë veprim menduan për t’na ndërprërë rritën.
Në atë kohë Serbia barbare na i ofroi
Planet dhe programet gjenocidiale
Shpirtin ynë shqiptar ia refuzoi
Duke punuar vetëm me ato kosovare.
Përfundimisht prej tyre për t’u ndarë
Kaluan prej veprimit paqësor në një veprim tjetër
Prej aty kaluam në një rrugëtim të mbarë
Dhe kurrë më me një armik të vjetër.
Ia mësyem një rruge plot me sfida
Rrugës së dritës që çonte drejt pavarësisë
Që ishte me përplot vuajtje sakrifica
Për t’ia vrarë plumbin me plumb Serbisë.
Nxënës, prindër e arsimtarë
Si një trup i vetëm u bashkuan
Për t’i bërë ballë një armiku gjakatar
Shkollën e parë të pavaruar e themeluam.
E në fund të viteve të’ 90-ta
Ndodhi një mizori e pabesuar
Policët serbë me automatikë e pistoleta
Nxënësve dhe mësimdhënësve iu kishin kërcënuar...
Në këtë shtëpi-shkollë më mos t’ju shohim
Pa planet dhe programet e shtetit të Serbisë
Edhe njëherë po t’iu gjejmë, do t’ju shfarosim
Të gjallë e të vdekur do t’ju dërgojmë drejt Shqipërsië.
Ne vend tjetër nuk kemi pos Kosovës nënë
U patëm thënë çakejve që kishin rënë në siklet
Kur ne ishim të gatshëm për t’u ngritur në këmbë
Për t’i bërë idetë tona, ato i bëmë realitet.
Realitet i bëmë me këmbëngultësi
Me shpirtin e sakrificës duke kalitur
Duke luftuar armikun me shumë strategji
Të gjitha synimet tona i kemi arritur.
Sa më shumë që na kërcënonin
Aq më shumë na shtohej këmbëngultësia
Që me nxënës më shumë të punonim
Atëherë kur më së shumti pengonte Sebia.
Shkolla e parë e pavarur shqipe
Në Kosovë e në ish-Serbosllavi
Qëndroi vërtikalisht në ato vite
Dhe i parapriu një agimi të ri
Ma gëzofsh moj, Ditën e pavarësisë
12 Nëntorine viteve të nëntëdhjeta
Që ishe dhe mbete krenari e shqiptarisë
Rrofsh e qofsh faqebardhë sa të jetë jeta!