Më tmerr se Etna
takova sot ca folës të artit
Sa fatlum Lasgushi që iku
Nuk do të pinte kafe
më të mjerët e shekullit të ri
As Serembe nuk di më
se çfarë shkruhet për lirikat e dashurisë
Nuk kemi ma dashuri si të ti
Më parë vdekjen e ka pranue
Se sa fjalën e bukur më e harrue
Tmerr të jetosh në kohën time
Ikin edhe djajtë nga toka e askujt
E shndërruar vetëm për hymne luftëtarësh
Çdo ditë lindin demonë të ri
Perandorët serish rikthehen me flamuj tjetër
Asnjë këngë nuk dëgjohet si më parë
Përpos këngës se korbave të zi
Më duhet të pëlcas
o të bëhem edhe unë më i zi se bajlozët e ri
Njëmijë vjet nuk mjatuan lutjet e shpirtit
Zotnave ju fala edhe kot se koti
Ah,s'më ka mbetur tjetër në jetë
Serish të bëhem Gjergj Kastrioti
Ta shijoj edhe unë lirinë e dashurinë
Të krijoj vargjet më të bukura
për ty Eva dhe miqësinë
Të pi dhe të dehem orë e çast
Kështu ëndrrat i rikujtoj
Dhe rri më kujtimet
që kurrë nuk më vdesin
Më parë le të vdes unë
se sa fjala e shejtë
që e krijova të rrjedh si lumë