Sapo doli nga shtypi libri i titulluar “Koha e eklipsit”, i autores Ymrije Beqiri

Libra

Sapo doli nga shtypi libri i titulluar “Koha e eklipsit”, i autores Ymrije Beqiri

Hysen Ibrahimi, redaktor i librit Nga Hysen Ibrahimi, redaktor i librit Më 1 mars 2020 Në ora: 09:29
“Koha e eklipsit”, i autores Ymrije Beqiri

Autorja e librit pas veprave të titulluara: ”Në kufijtë e harresës”; Bashkautore e dy antologjive, ”Na bashkoi Poezia” Ymrije Beqiri dhe Ilmi Dervishi, 2018, „Të dashurosh nuk është mëkat“, Ymrije Beqiri dhe Hysen Ibrahimi, 2019, libri “Ndryshe ëndërrova” përmbledhje me poezi, 2019, na del me librin e saj të radhës “Koha e eklipsit”, përmbledhje me poezi, 2020, që dëshmon për një prirje të veçantë, me prirjen e saj poetike e krijuese. Të gjitha poezitë e poetes Ymrije Beqiri kanë një persiatje të thellë, që i përkojnë botës aktuale që krijojnë poezi lirike, heroike, qytetare e të dashurisë.

Duke lexuar poezinë e saj, krijohet përshtypja se autorja ndaj temave që trajton  në krijimtarinë e saj, në rastet më të shpeshta shfaq mendime prej një mendimtarje thellësisht e lindur poete, të cilën kërshëria ideore e motivon për të krijuar duke bërë përpjekje të depërtoj në të fshehtat e sendeve dhe dukurive që syri i njeriut të rëndomt nuk i sheh.

Kur lexojmë poezinë atdhetare:

                                    

Ç’të të them moj toka ime

Në çfarë vargu të t’përshkruaj

Ato kohë nën pushtime

Apo sot që je çliruar

Vërejmë me të drejtë se, të gjithë ata që guxojnë të prekur mbi këto interesa, autorja Beqiri, i mallkon në skajshmëri përmes poezisë artistike përmes “alarmit” poetik që ta dëgjoj e mbarë njerëzia:

Ta dëgjoj e mbarë njerëzia

Bota mbarë le t’a dëgjoj

Si t’këndon e jotja, bijë

Me gjuhë t’zemrës do të t’këndoj

Ajo vepron padyshim përmes ideve të pastërta kombëtare e njerëzore, të cilat janë ekuivalent me interesa të çështjes kombëtare përmesa të cilave ruan në thellësi mesazhin kryesor të referencës.

Mënyra si e ndërton poetja Ymrije Beqiri vargun artistik, po ashtu është i veçantë, sepse e gjithë krijimtaria e saj i përqëndrohet, fatit të njeriut, lëvizjet e saj dhe ngjarje që ndodhin aty për aty, njerëzve meritor në veçanti dëshmorëve dhe atdhetarëve njëmend luftëtar, të vërtetë, të pa korruptuar. Poezia kushtuar familjes, pastaj dashurisë e poezi shumëdimensionale që kanë të bëjnë me afërsi shpirtërore të poetes, janë të madhërishme, janë  hyjnore. Si krijuese është tejet e veçantë, sepse ajo përveç se është një poete e shkëlqyer, ajo në shpirtin e saj mbanë dashurinë për atdheun që për te është mbi të gjitha. Me shumë të drejtë, është tejet e ndjeshme kur preken interesat e çështjes kombëtare. Poezinë kushtuar atdheut, vendit të lindjes, dëshmorëve të lirisë, për poeten janë poezi të shenjta. Jo vetëm se janë të shenjta për poeten Beqiri, por të tilla poezi i shkruan me ëndje dhe ato e mrekullojnë, për poetën janë çlirim shpirtëror dhe ndjen obligim ndaj atyre që dhanë më të dashurën për lirinë tonë që sot ne e gëzojmë.

Heronjve çdo ditë ju flas

E ju shkruaj në heshtje

E shumë pak vargun e gjuj ne letër

Nga loti që më bie

Kjo lidhje poetike, mbase më shumë përkon me lidhjen që paraqitet në kohën e realitetit, ku autorja nuk len vend për ndërmjetsim njerëzor në krijimtarinë e saj, por është e pavarur. Të tillë krijues, na bëjnë me dije se krijimtaria e tyre është realiste kur vargjet e poezive të tyre janë vargje që zgjojnë mendjen e ndritur të njeriut.

Poezitë, Kopshti me lule, Nga dhimbja, Vendlindjen në zemër, Shqipëri, Pasha tokën e pasha plisin, e të tjera përmbledhjes ”KOHA E EKLIPSIT”, dëshmojnë se persiatjet e autores Ymrije Beqiri, janë për atdheun, janë persiatje të poetës që njohurit e saj dhe dashuria për vendin janë të pazëvëndësueshme.

Pse autorja Ymrije Beqiri, në këto poezi atdhetare ia jep mendjes dhe zemërs të drejtën për t`ju kushtuar, kur shkruan:

Moj e bekuara Shqipëria ime

Shqipja është me dy koka

Edhe këtë mirë e di mbarë bota

Dua të shtrihem aty me ty

Si bija në prehrin e nënës Shqipëri.

Në poezinë e saj, jep mesazhin, në qoftë se nuk mund t’i shërbejmë sa duhet, atëherë atdheun mund t’a mendojmë, t’a kujtojmë në çdo çast, t’i shkruajmë dhe t’a duam përmes krijimtarisë dhe me ndjenja.

Ideja e krijimtarisë poetike kushtuar dashurisë, gjatë jetës së njeriut sidomos jetës rinore, pa dyshim është njëra prej ideve të rëndësishme të autorës Beqiri, që kompleton veprat e saj poetike në fushën e krijimtarisë. Megjithëse mund të shpjegohet se ndikimi i poezisë kushtuar dashurisë, madje në shumë raste kushtëzohet prej botëkuptimit të përgjithshëm prej ndjeshmërisë që ndjen autorja, shumë herë me të drejtë duke i lënë enigmë[1] për lexuesin, në përkushtimin e tyre, duke bërë thirrje nga larg:

Ti ndoshta atje ishe i qetë

Mendja nuk të shkonte tek unë

Me lot përzieja gotën e verës

Pija lot e verë, e thirrja të dua.

Mund të themi se në këto poezi, para se gjithash për arsye se jeta e njeriut në kohë, cilëson at jetë të këndshme për njeriun, që ushqen shpresën jetësore të njeriut edhe përmes këngës:

E të këndon dhe bilbili në mal

Për ne të dy more diell maji

Mos ia le t’i ndryshken telat

Mos e le zemrën në vaje

Në këtë mënyrë, me idenë e krijimtarisë, autorja mrekullueshëm mbushë zbrazëtësirën me poezi të vlerave artistike, njëkohësisht ”ngjyros” mesazhin në kuptimësinë e menidmit për të shkuarën e dashurisë. Dhembjet që shprehen për mrekulli përmes thurjes së vargut poetik, e që shprehen përmes poezisë së poetes Beqiri, janë një dhembje e njeriut që godasin fatkeqësisht thellë në zemër, e që nuk mund të pajtohet plotësisht se i kalon të shkuarës, por prap me shpresë se e ardhmja do bën mrekulli, pa mundur ta harroj puthjen e mjaltosur:

     Se di në më ndjeve kur puthjen ta dhash

     A ishte mjaltosur si atë ditë pranvere

     Mos mu largo, nxitova e thash

     Por ti më le vetëm në prag të një ferre

Në fund fare, kur lexuesi vjen në fund të poezive, imponohet pyetja: çka është ajo që lexuesi do të bartë në mendje nga poezia e autorës Ymrije Beqiri? Gjithsesi, krijohet përshtypja, përvlera të arirra artistike, poezi arti që len mbresa shpirtërore, ku lexuesi do ta gjen veheten e tij, me prirje të theksuara të përjetimit, me shprehje përmbajtësore kushtuar bukurisë, dashurisë përmes vargut poetik.

Më të lexuarat
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat