Jeta është shumë e shkurtër dhe shumë e komplikuar, duke marrë parasysh të gjitha mendimet, shijet dhe neveritë e njerëzve të shumtë që takojmë në përvojën tonë të përditshme. Gjykimi i të tjerëve është sigurisht i rëndësishëm, mendoni për atë të menaxherit të zyrës, por nganjëherë për të mbijetuar ne duhet të mësojmë të injorojmë atë që nuk kemi nevojë, çfarë nuk na ndihmon, ajo që e dimë se do të na bëjë të ndihemi keq.
Ne nuk mund t’i kontrollojmë ngjarjet, por ne mund të filtrojmë atë që arrin vetëdijen tonë. Ka njerëz që ne mund t’i quajmë pa frikë “toksik”: ziliqarët, hipokritët, karrieristët. Këta janë njerëzit nga të cilët duhet të ruhemi. Mbi të gjitha duhet të jemi të kujdesshëm që të mos marrim shumë parasysh atë që ata thonë dhe çfarë ata bëjnë. Paqja jonë e brendshme është shumë e rëndësishme sepse ne e lejojmë atë të shkatërrohet nga kjo “zhurmë sfondi” e bezdisshme.
Dhe pastaj ju duhet të mësoni të injoroni pyetjet e gabuara, të cilat shpesh janë ato që nuk kanë përgjigje. Nëse nuk ka përgjigje, është e kotë të pyesni. Dhe ne duhet të mësojmë të injorojmë pasiguritë tona. Të meditojmë mirë për zgjedhjet tona, po, por sapo vendimi të jetë marrë në një drejtim apo në një tjetër, mos lejoni të hutoheni nga pasiguritë.
Sepse dyshimi i shanseve të dikujt është hapi i parë drejt dështimit. Sekreti i suksesit është luftoni për gjërat dhe të besoni me të vërtetë në të, pa hezitim. Një tjetër rregull “higjienik” që mund të na ndihmojë të ecim përpara është të injorojmë ata që na kanë injoruar. Nëse këta njerëz nuk ndihen sikur na japin një minimum të kohës dhe vëmendjes së tyre, pse ne duhet t’u japim atyre?
Një pikë e fundit për t’u kujtuar është të injoroni kritikat shkatërruese: ata që vetëm dinë të shkatërrojnë punën e të tjerëve pa propozuar ndonjë alternativë, kanë frikë të provojnë dhe dëshirojnë që ne të jemi sa më të qetë dhe të bllokuar si ai (ose ajo). Ne nuk duhet të biem në kurth.
