Në 1729, shkencëtari francez Jean-Jacques d’Ortous de Mairan vuri në dukje se bimët prireshin të përsërisnin disa veprime sipas modeleve 24-orëshe edhe kur ato mbaheshin në errësirë.
Më vonë, Franz Halberg vuri re se madje edhe kafshët kanë të njëjtin ritëm dhe sot, shkenca ka zbuluar se njeriu ka këtë ritëm të ashtuquajtur cirkadik.
Mund të kemi qenë jashtë në orët e vona për njëfarë kohe, për shkak të punës ose argëtimit dhe me siguri do të kemi vërejtur se pasi shkojmë në shtrat në orën 6 të mëngjesit, pavarësisht gjumit për 8 orë ose më shumë, në mëngjes gjithmonë ka një ndjenjë lodhje dhe nervozizëm.
Sipas ritmit tonë qarkullues, ne duhet të shkojmë në shtrat jo më vonë se mesnata dhe të zgjohemi në mëngjes në mes të orës 7 dhe 8.
Një konfirmim i ri i teorisë vjen nga hulumtuesit në Universitetin Swansea dhe Universitetin e Toulouse, të cilët analizuan gjendjen e shëndetit mendor të 3,000 punëtorëve francezë për 10 vjet dhe zbuluan se ata që kishin 10 vjet që punonin të dielën apo natën, kishin një tru më të vjetër se ata që punonin 5 ditë në javë duke ardhur në shtëpi jo më vonë se 6.
Të dhënat më të këqija sugjeruan se puna gjatë natës ose të dielave do të plakë trurin për 6 vjet e gjysmë çdo 10 vjet.
