Ne e bëjmë shpesh: përshtatemi me gjërat që nuk na bëjnë të lumtur. Ne tentojmë të shtypim lumturinë, e cila kurrë nuk mund të dëmtojë, duke menduar se mënyra e vetme për të lejuar veten të jemi të lirë dhe zotëruesit e fatit tonë është një gabim.
Shpesh ndodh që tëndihemi të detyruar të përshtatemi me një rutinë të përditshme, edhe pse e dimë që nuk na bën të lumtur. Është bërë gati me inerci, pa u menduar gjatë. Shumë herë është nevoja për t’u ndjerë e sigurt që na shtyn të adaptohemi. Ky kërkim i pafund për siguri na shtyn të mos udhëhiqemi nga vetëdija.
Trurit nuk i pëlqejnë ndryshimet, rreziqet apo kërcënimet. “Përshtatet, edhe nëse nuk jeni të lumtur, siguria garanton mbijetesë”: duket se është komanda të cilës truri i përgjigjet shpesh. Por përshtatja nuk është gjithmonë e lidhur me lumturinë.
Ka nga ata që mbajnë një lidhje si çift pa dashuri të vërtetë, ata që bien dakord të qëndrojnë në një punë që nuk e pëlqejnë. Është sikur ekziston një slogan i regjistruar në mendjen tonë. Megjithëse truri ynë është rezistent ndaj ndryshimeve dhe na fton me elegancë që të qëndrojmë në zonën tonë të rehatisë, ai është i dizajnuar gjenetikisht për t’u përballur me sfidat dhe për të mbijetuar.
Ne harrojmë se që të jemi të lumtur ne duhet të marrim vendime, të heqim qafe atë që është shumë afër nesh dhe t’i sfidojmë ata që dëshirojnë të qëndrojnë të palëkundur dhe jo të synojmë të kërkojmë rrugën tonë.
