Të kemi besim tek aftësitë tona dhe të jemi krenarë për atë që jemi, na bën të shkëlqejmë me dritën tonë… por, më mirë duhet të mbajmë parasysh se si të bëjmë kujdes, sepse ka nga ata që pa dashur (ose me qëllim) mund të duan të na e fikin atë.
Fatkeqësisht është e vërtetë. Shpesh kush rrezaton gëzim, nxjerr në pah mirëqenien, pa ditur se tërheq zilinë e të tjerëve.
“ZILIA ËSHTË NJËMIJË HERË MË E TMERRSHME SE URIA, SEPSE ËSHTË URI SHPIRTËRORE”
– Miguel de Unamuno
Të ndriçosh do të thotë të shijosh vetëvlerësim të mirë, të kesh ambiciet e duhura në jetë dhe të frymëzosh të tjerët për mirëqenie, duke rrezatuar gjendje të mirë shpirtërore dhe lumturi.
Të jesh i kënaqur dhe krenar për veten nuk do të thotë të dish të jesh i kënaqur, përkundrazi, do të thotë të dëshirosh gjithnjë të përmirësohesh, duke njohur qëllimet e vogla të përditshme dhe pa e humbur vëmendjen te realiteti i momentit. Projektimi i vetvetes drejt një qëllimi të ardhshëm mund të shkaktojë pakënaqësi dhe mund të na shkëpusë nga gjëja më e rëndësishme që kemi: këtu dhe tani! Momenti ynë. Jeta është e krijuar nga momente dhe nuk ka një koncept më të thjeshtë se ky.
Çdo ditë, jeta ka shumë për të na ofruar, duke shkëlqyer me dritën e vet do të thotë të dimë të bëjmë më të mirën e jetës pa e lënë veten të rrëzohemi nga tragjeditë që mund (ose jo) të na rrethojnë.
Ka nga ata që thonë se jeta është e ndërlikuar, por gjithçka do të ishte më e thjeshtë nëse do të ishim në gjendje të braktisnim një vizion materialist për gjërat. Mund të ndalemi së varuri nga materializmi, ashtu sikundër edhe ndaj njerëzve, do të mjaftonte pak vetë-pohim për të qenë në gjendje ta jetojmë jetën me liri dhe origjinalitet, në plotësinë e plotë.
Të jetosh në errësirë: Ja se si disa njerëz e humbin jetën e tyre
Ka nga ata që kalojnë një pjesë të mirë të jetës së tyre të mbyllur në një dimension zhgënjimi, zemërimi dhe zilie. Në përgjithësi këta njerëz zënë rrënjë në zhgënjimin e tyre për çështje të jetës ose çështje publike.
Mund të përqendrojnë perspektivat e tyre negative në fusha tematike më “të vështira dhe delikate” siç është situata socio-ekonomike e vendit ose më thjeshtë, në faktin se nuk mund të gjejnë njerëz të denjë sepse shumë … ” janë të rremë dhe duan interesat e tyre”.
Njerëzit e errët që jetojnë në zymtësi, mund të na kushtëzojnë dhe ndotin mirëqenien tonë. Ata që jetojnë në errësirë mund të nxijnë ose fikin dritat e të tjerëve.
Mundohuni të reflektoni për këtë:
sa herë, pas një diskutimi të thjeshtë, në të cilin një mik apo i afërm ka hedhur vazhdimisht helm mbi “sistemin e qeverisjes vendase”, mbi “si politika prish gjërat”, se si “vjedhin politikanët”, ju keni kanalizuar një ndjenjë pafuqie dhe padrejtësie të thellë? Duke i zgjatur këto emocione, rrezikoni të fikni dritën tuaj.
Tjetër shembull klasik:
Sa herë keni kanalizuar një ndjenjë hidhërimi kur një mik apo i afërm nuk ka bërë gjë tjetër, veçse ka folur për një të njohur të përbashkët? Ose nuk ka bërë asgjë, por është ankuar për mënyrën se si të gjithë mendojnë për interesat e tyre … se si kohët kanë ndryshuar … vendet e përbashkëta për t’u ankuar janë të shumta.
Kujdes!
Nuk po e mohoj që “kohët kanë ndryshuar”, nuk po them se nuk ka njerëz oportunistë, e as nuk po them që jetojmë në një vend të prosperuar ekonomikisht! Thjesht po them që jeta është shumë e pasur dhe na jep shumë gjëra për të cilat mund të përqendrohemi. Do të ishte më mirë t’i drejtonim energjitë tona tek faktorë që mund të përmirësojnë rritjen tonë dhe jo ta kufizojnë atë!
Rëndësia e ndriçimit të dritës tuaj: si të shfrytëzohet vërtetë dhurata e jetës
Çdo person duhet të mësojë të kultivojë dritën e vet personale në mënyrë që të jetë në gjendje të kapërcejë errësirat e mundshme që jeta i paraqet çdo herë pas here. Për të shkëlqyer me dritën tuaj, duhet të njihni mirë njëri-tjetrin, të kuptoni njëri-tjetrin dhe të pranoni veten.
Pranimi i vetes duke u nisur nga përvoja e dikujt: gabimet e së kaluarës nuk janë errësirë për t’u fshehur, ato janë përvoja që, për më mirë ose për keq, kanë pasuruar bagazhet tona.
Për të shkëlqyer me dritën e vet, çdo emocion duhet të vërtetohet
Ata që e njohin veten dhe i vërtetojnë emocionet e tyre pa i dënuar ose “keqpërdorur”, janë vërtet të gatshëm të hapen para të tjerëve. Reciprociteti duhet të fillojë nga vetë-njohja e thellë.
Për të shkëlqyer me dritën tuaj, duhet të dini se si të jepni, por edhe të dini se si të merrni
Nëse e njohim veten, mund të jemi më empatikë ndaj të tjerëve, të kuptojmë këndvështrimet e tyre dhe të ndajmë gëzimet e tyre. Në jetë duhet të jemi të hapur dy drejtime: të jemi të gatshëm të japim dhe të jemi gati për të marrë atë që të tjerët mund të na ofrojnë.
Për të shkëlqyer me dritën tuaj, duhet të gjeni ekuilibrin tuaj të brendshëm
Është e vështirë të kesh vetëvlerësim të mirë, të besosh në veten tënde, të vërtetosh dhe të kuptosh emocionet dhe veprimet e tua, të jesh në gjendje të marrësh pa rezerva dhe të jesh i gatshëm për të dhënë.
Vështirësia qëndron në trashëgiminë e së kaluarës që funksionon në një nivel të pavetëdijshëm: marrëdhënie jofunksionale familjare, përvoja traumatike, marrëdhënie dashurie të dëmshme … janë faktorë që mund të nxisin errësirën në formën e pabarazive emocionale. Errësira është gjithashtu “Unë nuk meritoj të jem i lumtur”, errësira është gjithashtu vetë-dënim, errësira janë të gjitha ato marrëdhënie që nuk i plotësojnë vërtet nevojat tona. Në mënyrë që të kënaqni vërtet nevojat tuaja, duhet që t’i njihni ato dhe të mos ndaleni në sipërfaqësinë e “dëshirave”.
Askush nuk lind me dritën e vërtetë. Nëse ne do të lindnim me vetëdije dhe empati të siguruar, jeta do të ishte shumë më e thjeshtë. Drita, fati dhe lumturia ndërtohen çdo ditë me qëndrime dhe mentalitete të qëllimshme. Për të pasur një mentalitet proaktiv, thjesht duhet të jemi të vetëdijshëm që meritojmë të jemi entuziast, të buzëqeshim dhe të dalim më të fortë nga vështirësitë e jetës.
Vetë-dhembshuri: aftësia për të pranuar dhe kuptuar thellësisht njëri-tjetrin
Me vetëdije, ngarkesa e ankthit dhe e stresit zvogëlohet, dhe rreziku i depresionit është ulur, nivelet e vetëvlerësimit dhe aftësia që kemi për të përballuar problemet rriten.
Askush nuk lind me dritën e tyre. Nëse ne do të lindnim me vetë-vetëdije dhe empati të siguruar, jeta do të ishte shumë më e thjeshtë. Drita, fati dhe lumturia ndërtohen çdo ditë me qëndrime dhe mentalitete të qëllimshme.
Vetë-dhembshuria na lejon të vihemi në kontakt frikën dhe vuajtjet tona, pa na gjykuar. Kur kemi të bëjmë me veten, fillojmë nga supozimi se vetë-kritika është qasja më efektive, por nuk është aspak! Vetë-dhembshuria na lejon të kujdesemi për veten duke e bërë atë në mënyrën e duhur.
Ushqyerja dhe kujdesi për fëmijën e brendshëm
Disa mekanizma të pavetëdijshëm mund të na bëjnë të besojmë se nuk jemi në gjendje të arrijmë objektiva të caktuara ose më shpesh, se nuk meritojmë gjëra të caktuara. Duhet të mësojmë të punojmë mbi vetëvlerësimin, ta ushqejmë atë çdo ditë sikur të ishte një fëmijë për t’u kujdesur.
Vetëvlerësimi është i lidhur fort me gjendjen e shëndetit të fëmijës tonë të brendshëm: vetëvlerësimi duhet të ushqehet ashtu si fëmija ynë i brendshëm, është pjesë e natyrës sonë më intime, në nevojë për siguri dhe afirmim.
Mendoni për prindërit për një moment. Dikur mendohej se të jesh prind i rreptë dhe pa kompromis, duke dhënë ndëshkim dhe arsimim të ashpër, mund të shërbejë për të rritur fëmijë të sigurt dhe të fortë. Për fat të mirë, ajo që u mendua dekada më parë sot është shpërndarë plotësisht: metodat më efektive arsimore janë ato që bazohen në inkurajimin dhe rritjen e burimeve personale. Thjeshtë këtë qasje duhet ta përdorim me fëmijën tonë të brendshëm.
Kur ndalni së kujdesuri, silleni me veten ashtu si do të bënte një prind i disa brezave të vjetër. A doni vërtet të jeni kaq pas kohe dhe të ashpër?
Filloni ta siguroni fëmijën tuaj të brendshëm për frikën që ai mbart me vite. Jini të mirë dhe kujdesuni për të. Shpërblejeni dhe inkurajojeni. Ju dëshironi më të mirën për të! Nëse ai ka frikë, sigurojeni… mos e gjykoni, mos e akuzoni: mos e gjykoni veten, mos e akuzoni veten!
Mbështeteni dhe dhurojini vetes dashuri të shëndetshme dhe të pakushtëzuar.
Çarmatosni njerëzit e errët
Shmangni ata që jetojnë në errësirë: njerëzit e errët ka të ngjarë të jenë të pranishëm në familjen tuaj ose në vendin e punës, mësoni t’i injoroni ata. Si? Përsëri ndërgjegjësimi është i rëndësishëm:
Jini të vetëdijshëm se prapa këtyre njerëzve ka një pakënaqësi të fortë, vite e vite zhgënjimesh janë zbërthyer dhe kanë mbetur të pashprehura që nga fëmijëria. Pranojini këta njerëz ashtu siç janë sepse nuk mund të ndryshohen. Rrethoni veten me njerëz që, si ju, janë në gjendje të shkëlqejnë me dritën e tyre: njerëz nga të cilët të mësojnë gjëra të reja, njerëz me të cilët ata mund të ndajnë gëzime, entuziazëm dhe interesa. Këta njerëz do të jenë shtojca juaj natyrale e mirëqenies!
Largohuni nga tragjeditë! Shumë njerëz jetojnë në tragjedi dhe e kthejnë jetën në një dramë. Këta janë njerëzit më të vështirë: është e pamundur t’i shpëtojmë atyre dhe ata përfundojnë duke na tërhequr zvarrë ose duke na bërë të humbim vëmendjen e qëllimit tonë. Fatkeqësisht, këta njerëz gjithmonë kanë jetuar rolin e viktimës, nga e cila nuk mund të shpëtojnë.
Për të lehtësuar jetën e përditshme, mësoni të kultivoni një sens humori, në mënyrë që të ndriçoni ditën dhe … buzëqeshjen, humorin, ato janë në gjendje të çarmatosin njerëzit e errët.
