Bën mirë që ta kujtojmë këtë gjë gjatë këtyre momenteve, sepse, papritmas hasim një skenar të ndërlikuar, me një potencial të jashtëzakonshëm për të na destabilizuar emocionalisht.
Coronavirus brenda një periudhe të shkurtër kohore ka shkaktuar një gamë të madhe afektive e cila është shumë e vështirë për tu menaxhuar. Duke pasur parasysh se cila mund të jetë një nga sfidat më të mëdha të jetës sonë, është e kuptueshme që ndonjëherë të dëshirojmë të qajmë.
Të qajmë për atë që na prek dhe atë që është larg. Për atë që ka ndodhur dhe çfarë do të vijë. Për ata që janë zhdukur. Për atë që kemi humbur. Qajmë nga frika ose pafuqia, zhgënjimi, lodhja apo stresi. Cilado qoftë arsyeja, lotët mund të lehtësojnë tensionin psikologjik në të cilin gjendemi.
Ne nuk qajmë sepse jemi të dobët, ne qajmë sepse ndiejmë se lotët kanë një funksion shoqëror: ata na ndihmojnë të gjejmë mbështetjen që na nevojitet. Lotët jo vetëm që sigurojnë qetësi, por gjithashtu mund të na forcojnë psikologjikisht. Një studim i botuar në revistën Emotion zbuloi se “njerëzit që qanin ishin në gjendje të duronin më gjatë një detyrë stresuese dhe kishin nivele më të ulëta kortizoli pasi qanin”.
Sidoqoftë, edhe nëse të qarat na ndihmojnë të çlirojmë tensionin e akumuluar, mund të mos jetë strategjia e vetme për t’u marrë me gjendjet negative afektive ose ne do të biem në impotencë dhe depresion. Kur ndalojmë së qari, ne zakonisht gjejmë një ekuilibër të ri psikologjik dhe rrethohemi nga një ndjenjë paqeje, gjë që lehtëson pranimin.
Ne duhet të përfitojmë nga ky moment për t’i parë gjërat që na interesojnë nga një këndvështrim i ri, me një mendje më të qartë dhe një zemër të çliruar nga trishtimi. Në këtë mënyrë ne mund të shfrytëzojmë potencialin e plotë shërues të lotëve.
