Rrëfimi:
Asnjëherë nuk e kisha menduar se do të isha gruaja që pranon një “të tretë” në martesën e saj. Martesa jonë kishte vite që kishte filluar të zbehej – jo nga mungesa e dashurisë, por nga rutina, ftohja emocionale dhe ndoshta edhe heshtja që zgjat më shumë se sa duhet. Kur mësova për të, ndjeva gjithë spektrin e emocioneve – tradhti, turp, dhimbje, mllef... dhe më pas, çuditërisht, kuriozitet.
Nuk ishte një aventurë e zakonshme. Ajo nuk ishte thjesht një grua tjetër. Ajo ishte dikush që e dëgjonte, që e mbështeste, që ndoshta i dha atij atë që unë kisha harruar ta jepja – një ndjesi të të qenit i gjallë.
Në fillim doja të luftoja, ta "riktheja" burrin tim. Por më pas, në vend që të prisja që ai të zgjidhte midis meje dhe saj, bëra diçka që vetja ime e mëparshme do e konsideronte të pamundur: vendosa ta dëgjoj, ta kuptoj, dhe në fund – ta pranoj.
Jo për dobësi. Por për forcë. Për qartësi. Për dashuri – për veten time, për të dhe për realitetin që jetonim.
Sot, nuk jemi më një çift “tradicional”. Jetojmë në një marrëdhënie ku nuk ka mashtrime, por ka të vërteta. Nuk është gjithmonë e lehtë. Ka pasur lot, kriza, dhe dyshime. Por gjithashtu ka më shumë ndershmëri, më shumë komunikim dhe, ndoshta, më shumë liri për të dashur pa maska.
Nuk e kam pranuar sepse “duhej”. E pranova sepse ishte zgjedhja ime. Dhe sepse dashuria nuk është gjithmonë bardhë e zi. Ndonjëherë, është një hije gri që mëson të jetosh me të.
Përgjigja e psikologes:
Të përshëndes për guximin që tregove në ndarjen e këtij rrëfimi. Vendimi yt është padyshim jo konvencional dhe kërkon një nivel të lartë të vetëdijes, reflektimit dhe gatishmërisë për të sfiduar normat sociale që jemi mësuar t’i pranojmë pa diskutim.
Për të pranuar një marrëdhënie të tillë, duhet të jesh shumë e qartë me veten: çfarë ke nevojë, çfarë po toleron, dhe çfarë po zgjedh. Nëse ndihesh në paqe me këtë vendim, nëse nuk e ndjen veten të shtypur, të nëpërkëmbur apo të papërfillur – atëherë ky është një realitet që mund të funksionojë për ju.
Megjithatë, të këshilloj të vazhdosh të jesh në kontakt të vazhdueshëm me emocionet e tua. Të jesh e sinqertë me veten: A ka xhelozi që po e shtyp? A po humb diçka nga vetja për të ruajtur këtë strukturë? A ka barazi në këtë marrëdhënie treshe?
Marrëdhëniet janë të ndryshme dhe nuk ka një formulë të vetme për të gjitha. E rëndësishme është që çdo pjesëtar të ndihet i respektuar, i dëgjuar dhe i lirë – jo i detyruar.
Nëse këto kushte janë të vërteta në jetën tënde, atëherë je duke ndërtuar një marrëdhënie mbi ndershmërinë, jo mbi iluzionin.
