Amir Destanov, një fëmijë i rrugës në Shuto Orizare të Shkupit, që vendosi të luftojë fatin mizor të tij dhe familjes së tij, fitoi vendin e tretë në konkursin e matematikës “Kangaroo”.
Ai e ndau gëzimin me Qendrën ditore për fëmijët e rrugës në Shuto Orizarë, e cila aktualisht po mbështet 61 fëmijë të cilët arritën t’i marrin nga rruga (lypja), t’i regjistrojnë në shkollë dhe t’i ndihmojnë në arsimimin e mëtutjeshëm dhe detyrat e shtëpisë.
Tejet i interesuar për matematikën, Amiri aftësitë për të shkuar në “Kangaroo” i arriti pikërisht në Qendër, duke zgjidhur detyra me mësuesin Filip. Kur ka dëgjuar se do të ketë konkurs, ka dashur të marrë pjesë edhe ai, por nuk ka pasur 200 denarë për të paguar.
“Të tjerët donin të shkonin, por ngaqë jam i fortë matematikisht, kalova. Më tha shoku i klasës dhe unë iu përgjigja: “Mirë, do të flas me familjen time dhe do t’ju tregoj”. Pagesa për konkursin “Kangur” ka kushtuar 200 denarë, para që nuk i kam pasur”, thotë Amir.
Për dëshirën e tij për të konkurruar në matematikë, në kategorinë e tetë dhe të nëntë, ai menjëherë i njoftoi arsimtaret Irena Velkoska dhe Vasilka Jovanovska, e cila është punëtore sociale, dhe Aleksandra Lozanovska, edukatore. Ata i paguanin një pjesë nga paratë e tyre.
Në gara, Amiri nuk e dinte se si kishte kaluar dhe çfarë rezultati do të kishte, pasi gara ka qenë në mënyrë elektronike, por ai siguroi vendin e tretë.
“Këtu mësova më së shumti matematikë, nga mësuesi Filip. E nisa nga e para, një detyrë nuk dija ta zgjidhja. Por bazat për matematikën dhe lëndët e tjera i kam marrë këtu në Qendër, nga mësuesja Irena dhe mësuesit e tjerë.”Kam marrë bazat: mbledhjen, zbritjen, shumëzimin dhe pjesëtimin këtu, dhe aftësitë për të arritur në konkurs, nga mësuesi Filip”, tha Amir, i cili ka edhe tre vende të para në garat motivuese të matematikës në shkollën e tij Ramiz Namid Brothers në Shuto Orizare.
Amiri nuk lë asgjë për në shtëpi, sepse nuk ka kushte jetese, aq më pak mësim. Nëna e tij nuk ishte në shtëpi kur mori diplomën, por mbesa me të cilën komunikon më së shumti ishte shumë e lumtur.
“Nuk ka kushte, as nuk ka njeri që ta ndihmojë, t’i tregojë. Gjërat më elementare si shkronjat, numrat, familja e tij nuk i di. Amiri i mban librat këtu”, tha Vasilka Jovanovska, punonjëse sociale në Qendrën ditore.
Në Qendrën Ditore ka kush t’i dëgjojë këta fëmijë, të bisedojë me ta, t’u tregojë matematikën, maqedonishten, shkencat shoqërore, histori, gjeografi. Nuk është e nevojshme për artin dhe sidomos për muzikën, sepse këta fëmijë lindin artistë. Në fund të fundit, muret me vizatime në klasa janë dëshmia më e mirë për këtë.
Ndryshe, në këtë qendër ka edhe shumë fëmijë të tjerë të talentuar, të cilëve ju ofrohen kushtet elementare për jetesë, e të cilët janë marrë nga rruga.
