Këto sjellje aq nënshtruese dhe pakurrizore, para kriminelit serb, bashkideologut dhe bashkëpunëtorit të ngushtë të Millosheviqit, presidentit Vuçiq, që mori pjesë në organizimin e vrasjeve kolektive dhe masive të shqiptarëve, ishte e rëndë ta shikosh dhe ta kapërdisësh.
Presidenti, si gjithmonë afër vëllait të vet, Vuçiqit më zagarin e tij nuhatës Baton Stanishiqin, u kujdesën që Vuçiqit t’i bëjnë një mikpritje edhe pse këta nuk ishin në rolin e nikoqirit, për t’i treguar atij se gjithmonë është i “mirëseardhur“ për ta por jo edhe për popullin shqiptar por vetëm për argatët e tij bashkë me Edi Ramën. Kjo mikpritje e tyre ishte me buzëqeshje dhe ngrohtësi, ashtu si do miqësia e krijuar për interesa të dyanshme por katastrofale për shtetin të cilin e përfaqëson.
Pamje e mjerë dhe e padurueshme. Presidenti, sipas dokrrave të tij në formë të deklaratave për shtyp, sapo duket e ka zbehur fokusimin për çështjen e korrigjimit të kufijve ndoshta edhe do të jetë hera e fundit që ky i ka përmendur sepse i hasi turjela në gozhdën e Kancelares së fuqishme dhe të një zonje të pa lëkundur që e përfaqëson shtetin më të fuqishëm dhe më të respektuar në Evropë, e cila më atë mentalitetin tipik gjerman, më mburrje kombëtare, nuk nënshtrohet, nuk i ndërron tezat dhe qëndrimet sipas tekeve të askujt të cilat i paraqet, kuptohet më parë të analizuara mirë dhe në hollësi.
Këtij, me nder me thënë presidentit, ju shuan shpresat dhe mundi të cilin e investojë në ketë projekt anti Kosovë dhe në tërësi antishqiptar më ndihmaçarët të zellshëm dhe të paluhatshëm të Kryeministrit shqiptar Edi Rama më këshilltarin e tyre dhe postierin Baton Stanishiqin i cili sa po duket këtë emërtim të vërtetë të trashëguar, e bën me pietet në mes të presidentit, Rama, Vuçiq, Thaçi.
Populli do të thoshte, ja pafsh sherrin dhe shkofsh në atë botë më ketë emër dhe mbiemër që është simbol i tradhtisë ndaj atdheut dhe Republikës. Por, prej marres askush nuk ka vdekur dhe kjo mjafton për këta të lartpërmendur që jetën e tyre të turpëruar ta vazhdojnë në mënyrën “normale” sepse janë pajtuar më këtë.
The New York Times paralajmëron dhe konstaton se reputacioni i Thaçit ka rënë për tokë në mënyrë më drastike të cilit askush më nuk i beson dhe as që e respekton.
Ky, është aq i pafytyrë dhe i padinjitetshëm cili kur e shef se nuk mund të depërtojë me tezat dhe gënjeshtrat e tij, e ulë bishtin ndër këmbë dhe menjëherë bën ndërrim tezash sikur thuajse ky kurrë nuk i ka përmendur idetë e tij për korrigjim të kufijve.
Ai, tani thotë së unë nuk kamë menduar për kufij etnik. Tani, a përpihet kjo gënjeshtër e cila nëse përkthehet në atë popullor që i bjen jo buka po kulaçi. Gjakovarët e kanë një shprehje kur duan ta nëmin ndokënd i thonë: “Mbetsh në mjerimin tënd”.
A ka nemë më të madhe se kjo? Më siguri se jo. President ja pafsh sherrin dhe turpi të mbuloftë sikur të ka mbuluar të tërin në përjetësi.
