Njëri ndër veteranët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës nga Malësia është edhe Kolë Gojçaj, ( 82 vjeç) i lindur në Traboin të Hotit. Për kontributin e tij të pamohueshëm Komisioni qeveritar për njohjen dhe veprimtarinë e statusit të dëshmorit të kombit, invalidit, veteranit, pjesëtarit apo të interesuarit të UÇK-së i ka ndarë mirënjohje, që e ka nënshkruar ( firmosur) gjenerali Agim Çeku. Këtë epitet të lartë të ndershmërisë e lavdisë së luftës së Kosovës e gëzona tash tri vite.
Ideali i Kolës për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës fillon me vetëdijesimin dhe vetë ndërgjegjësimin se për heqjen e prangave të robërisë të popullit shqiptar të Kosovës nga pushtuesi sllav nevojiten sakrifica të mëdha deri në vetëmohim. Ky atdhetar në mërgim në Detroit ( Michigan) të Shteteve të Bashkuara të Amerikës në mënyrë aktive që nga viti 1981 mori pjesë në organizimin e tubimeve, mitingjeve, protestave, grevave të urisë e demonstratave për të sensibilizuar kauzën e popullit shqiptar për çështjen e Kosovës. Dekadë pas dekade këtë mision ky aktivist i çështjes kombëtare bashkë me mijëra shqiptarë vullnetarë e atdhetarë në mërgim e përmbushi duke informuar popullin amerikanë e të tjerët nëpër botë për gjendjen aparteid në Kosovë.
Ishte ky një misioni përplot rreziqe sakrifica të panumërta e të pamatshme për të gjithë shqiptarët e organizuar në këtë përpjekje për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës në periudhën e regjimit komunist në ish-Jugosllavi dhe më pas të okupimit klasik serb të Slobodan Millosheviqit, i cili me ofensivën e shpejtë e të egër të forcave ushtarake policore në vitin 1998 arriti të bëjë spastrimin etnik të shqiptarëve nga të gjitha ato rajone që u përfshinë nga zjarri i luftës, duke nxjerrë qindra mija njerëz nga male dhe duke vrarë e masakruar mijëra civilë, në meyin e të cilëve qindra gra, fëmijë e pleq.
Kolë Gojçaj siç thotë vetë me thjeshtësi, e zgjodhi këtë rrugë me dashurinë e madhe që kishte për Kosovën. Vullnetarisht, sipas mundësive që kishte , ka dhënë ndihmën e tij për zgjidhjen , më në fund , të asaj që për të gjithë ne njihej si “ Çështja e Kosovës”. Ishte aktivist dhe kontribuues i palodhur në kuadër të Fondit “ Vendlindja Thërret dhe në formimin e formacionit ushtarak që u pagëzua me emrin “Batalioni Atlantiku” në Detroit i përbërë nga vullnetarë nga të gjitha trojet etnike shqiptare me banim në Amerikë. Ai me shumë mërgimtarë të tjerë shqiptarë ndau e grumbulloi mjete madje edhe i dërgoi ato ( para) në Tiranë në kohën kur Kosova digjej flakë, kur Kosovës i kërcënohej gjenocidi dhe e vetmja shpresë që kjo të mos ndodhte , ishin ushtarët trima të UÇK-së, të cilët kishin nevojë që motrat dhe vëllezërit e tyre në mërgim, t’ju ndihmonin që misionin e çlirimit të vendit ta çojnë deri në fund.
Veç kësaj ky atdhetar shqiptaro-amerikan nga Detroiti furnizonte UÇK-në edhe me armë gjatë kohës kur konflikti mes shqiptarëve dhe serbëve sapo kishte filluar të merrte trajtat e një lufte të vërtetë, në kohën e qeverisë së Bukoshit. Këtë njeri i cili po bënte gjithçka që mundej për Kosovën, së fundi Gjykata e Rrethit Tiranë, më 14 tetor 1999, e dënon me vendim nr. 609 në formë të prerë me 7 vjet burgim në mungesë, për, siç shkruan në vendimin e Gjykatës, “për veprën penale të kontrabandës me mallra të ndaluara në bashkëpunim ( armë zjarri e fishekë)”, edhe pse këto veprime të Fondit “ Vendlindja Thërret” bëheshin , siç pohon Kola, me dijeninë e organeve kompetente amerikane e ndërkombëtare. Në të vërtetë Kolë Gojçaj, asokohe shqiptari i ndaluar, i cili konsiderohej person non grata si një trafikant ordiner, respektivisht si një i kërkuar që ka kryer një krim ( që në fakt nuk nuk e kishte bërë ) , nuk bëri asnjë ditë burgim në Tiranë, pasi Gjykata e Apelit Tiranë , me vendim nr.200.dt.07.04.2003 urdhëroi lirmin e tij.
Këto dhe shumë ndihmesa të tjera në shërbim të Kosovës dhe popullit shqiptar Kola nuk, i bëri që dikur të kërkonte mirënjohje as shpërblime, por i bëri sepse Vendlindja thërriste dhe ai nuk mund të qëndronte indiferent. “ Nuk kishte si të ndodhte ndryshe . Sa herë që kam mundur të bëj atë pak që kam pasur mundësi, atë që duhet ta bëjë çdo shqiptar, unë e kam bërë. Nuk kam kursyer asgjë për të bërë për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, për lirinë, çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës,” shpjegon ai në shtëpinë e tij në vendlindje, ku është kthyer në pleqëri të thellë për të përmbushur premtimin e dhënë prindërve të tij kur u largua nga vendlindja dhe u shpërngul në Amerikë se për të gjallë nuk do tëlejojë të mbyllet dyert e familjes së tij të ndershme, bujare e atdhetare. Kola nga ana tjetër ndjehet krenar, kryelartë, i kënaqur dhe falënderues që Qeveria e Kosovës ia vlerësoi punën e tij sado të vogël që ka dhënë për UÇK-në dhe Kosovën.