Tipi i krizave të paparashikuara përjashton mundësin krejtësisht elementin parandalues. Pra, në ketë tip krizash ndërhyrja bëhet vetëm mbasi ato shpërbejnë ose së paku kur shfaqin shenjat e dukshme të tyre. Mirëpo, sistemi i paralajmërimit të hershëm dhe ndërhyrja parandaluese janë më rëndësi jashtëzakonisht të madhe sepse ulin rrezikshmërinë e krizës, intensitetin, pasojat e saj dhe shpejtojnë e lehtësojnë zgjidhjen. Krizat e paparashikuara i japin këto mundësi.
Në qarqet e eksperteve të krizave ekziston debati sipas të cilit “nuk ka kriza të paparashikuara, por ka paparashikueshmëri njerëzore apo teknologjike ndaj tyre”.
Madje edhe në rastin e krizave apo katastrofave natyrore, shumë ekspert mendojnë se gjithsesi parashikimi në një farë mase dhe për një periudhë të caktuar kohe ekziston.
Pavarësisht këtyre debateve, ne kur klasifikojmë tipin e paparashikuar të krizave do të kemi parasysh jo aq një papritshmëri absolute të tyre, sesa një mungesë përgatitje ose mungesë sistemi paralajmërues ndaj tyre. Në fund të fundit tipi i krizave të papritura vjen duke u limituar në përpjesëtim të zhdrejtë me rritjen e kapaciteteve parashikuese, paralajmëruese njerëzore dhe teknologjike.
Kështu që, në teorinë e krizave do jemi të detyruar të pranojmë tipin e paparashikuar të krizave . Ky tip i krize, siç merret me mend është nga më të rrezikshmit dhe me pasoja nga më të rëndat.
Krizat e paparashikuara janë disi jashtë natyrës që i intereson studimit tonë. Gjithsesi, nuk janë jashtë natyrës së krizave në tërësi.
Megjithatë janë të paparashikuara, ky tip krizash nuk mund të konsiderohet si i pamundur për të ndërhyrë, së paku për të reduktuar dëmin, për të margjinalizuar apo izoluar atë dhe për të ndërmarrë masa për lehtësimin e njerëzve e materialeve të prekura prej tyre.
Kjo varet nga sistemet që janë ndërtuar në atë që quajmë “sistemi i ndërhyrjes se shpejtë të emergjencave”.
Në raste të krizave të paparashikuara, aftësia e shteteve, e institucioneve të menaxhimit dhe zgjidhjes së krizave shfaqet në shpejtësinë e reagimit, ndërhyrjes, të menaxhimit, të izolimit dhe të zgjidhjes së krizës më mënyrë efektive.
Natyrisht, krijimi i strukturave të reagimit të shpejt varet shumë nga kapaciteti ekonomik, ushtarak, teknik, teknologjik,logjistik dhe menaxhues i shtetit apo institucioneve ndërkombëtare.
