Ideal klasik i shtetit të së drejtës plotësohet me idealin shoqëror

Opinione

Ideal klasik i shtetit të së drejtës plotësohet me idealin shoqëror

Nga: Ali Hertica Më: 13 janar 2020 Në ora: 23:07
Ali Hertica

Me karakterizimin e  shtetit të mirëqenies si një mjet për shtetin për të konsoliduar pushtetin e tij mbi qytetarët, duhet të jetë i kujdesshëm që të mos predikojë cinizëm të rremë ndaj qeverisë. Edhe pse  nuk thotë fjalë për fjalë se shteti i mirëqenies ishte krijuar me qëllim të zgjerimit të energjisë, arsyetimi i tij merr tipare të tilla. Në këtë mënyrë, thirrja për politikë konservatore, për të cilën ai beson se është e nevojshme si përgjigje për pakënaqësinë në shoqëri, në të vërtetë mund të rrisë atë pakënaqësi. Për më tepër, qortimi i tij që partitë e krishtera dhe kisha nuk ofrojnë rezistencë të mjaftueshme ndaj një qeverie që do të dëshironte të zgjasë pushtetin e saj mbi qytetarët.

Ideali i shtetit të së drejtës është para-eminetit dhe fillimisht për të mbrojtur qytetarin kundër qeverisë. Ky ideal klasik i shtetit të së drejtës plotësohet me idealin shoqëror të shtetit të së drejtës. Mbi të gjitha, është para së gjithash roli i qeverisë për të mbrojtur më të dobëtin dhe së dyti, si rezultat i një zhvillimi të mëvonshëm, për të ofruar trajtim të barabartë për ata që gëzojnë një pozitë të privilegjuar. Vendosja e shtetit të së drejtës gjithashtu duhet të synohet për këtë; ligjet janë atje për të mbrojtur të gjithë. Për këtë qëllim, qeveritë gjithashtu duhet të bëjnë ligje dhe të organizojnë shoqërinë. Jo për të zgjeruar fuqinë e tyre përballë qytetarit, por për të garantuar mirëqenien e këtij qytetari. Kjo perspektivë sociale mungon në argumentin.

Në këtë këndvështrim të shtetit kushtetues shoqëror, parimi i mbrojtjes kundër qeverisë ekziston ende. Sepse nëse dikush ndihet i trajtuar padrejtësisht nga qeveria në këtë, ose nëse dikush beson se qeveria po hyn në mënyrë të paligjshme në sferën personale, akoma mund të thirret në atë rregull ligjor. Ideali shoqëror i shtetit të së drejtës nuk është në kundërshtim të drejtpërdrejtë me idealin klasik, por e plotëson atë në kuptimin që të drejtat e shtetit kushtetues social bëhen efektive përmes të drejtave të fituara në shtetin klasik kushtetues. Për shembull, e drejta për lirinë e shprehjes mund të përjetësohet duke dhënë një subvencion për një grup interesi.

Ku flitet për shtetin e mirëqenies si një prezantues për qeverinë për të zgjeruar pushtetin e saj, referenca e tij për Bismarck është vetëm pjesërisht e përshtatshme. Sipas një historian amerikan me origjinë gjermane dhe autor i biografisë së "kancelarit të hekurt", Bismarck u përpoq të fitonte klasën punëtore për idealin e perandorisë gjermane, me qëllim konsolidimin e konservatorizmit. Rendi ekzistues duhej të mbrohej dhe Bismarck gjithashtu kërkonte unitet në perandorinë gjermane. Kjo është arsyeja pse punëtori nuk lejohej të zgjidhte Socialdemokratët që ishin shtypur nga Bismarck. Megjithëse Bismarck për këtë arsye rregulloi versionin e tij të shtetit të mirëqenies për të forcuar fuqinë e saj, nuk është e arsyeshme të sugjerohet që edhe kjo të vlejë për shtetin tonë aktual të mirëqenies.

Duke shtypur shtetin e mirëqenies që u krijua në shekullin e kaluar si një mjet fuqie për shtetin, në vend që të përpiqet të garantojë mirëqenien e qytetarëve, Prosman po formon mosbesimin e gabuar ndaj shtetit. Shtë pikërisht një detyrë e "Shtetit Atë" të përpiqet të garantojë mirëqenien e qytetarëve. Kjo është provuar duke krijuar një sistem ku qytetarëve mund t'u ofrohet siguri në fushat e punësimit, arsimit dhe kujdesit. Në mënyrë tipike shtypja e kësaj si një zgjerim i pushtetit, sepse qytetari nuk do të guxonte të ngrihet në këmbë kundër një qeverie që siguron të nevojshme, është dramë dhe krijim i humorit.

Rivlerësoni rrëfimin në vend që të bëni thirrje për konservatorizëm. Shtë pikërisht emërtimi që mbron para-politikën, sepse mendja emërore apelon për lirinë e ndërgjegjes. Rrëfyesi thjesht lidhet me konservatorin si vijon: rrëfimi mbështetet në besim ose bindje personale (ose fe), ndërsa konservatori apelon ndaj kulturës (ose traditës) mbizotëruese. Kjo është thelbi, sepse cilës i referohet “kulturës dominuese” që Przman i referohet? Mendimi konfesional dhe konservator dallohen të dy nga socializmi, liberalizmi apo komunizmi, për shkak të idealit të fizibilitetit që luan një rol në këto tre lëvizje.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat