Mbaj mend si sot kur u ftuam të punojmë në “Bota sot”, që nga fillimi i nismës së saj, atëherë bukur sfiduese dhe morëm të vetmin mesazh të pa negociushëm, ta mbajmë vijën kombëtare, si frymë e kontribut të vazhdueshëm.
U nisë më ndryshe se gjitha të tjerat dhe u përballua me gjendjen sociale duke pasqyruar situatën reale atëherë shumë drastike.
Kontribuojë në rrjedhat politike duke ndikuar për kohë të gjatë si këshilluese dhe kritike për synimet e së ardhmes, bile e përgatiti masën për situata të vështira që edhe erdhën.
Në kohën e luftës raportimet e para janë bërë në “Bota sot” duke pasqyruar situatën në masë dhe të luftëtarëve për vullnetin sublim që kishin. Mbaj mend, me 24 mars 1998, isha vetë i dërguar nga “Bota sot” në Gllogjan, dita kur nisë krisma e parë e kushtrimit për Dukagjin në familjen Haradinaj e të tjerë dhe kemi prezantuar nismën e luftës duke e parë në sytë e tyre Lirinë. Më vonë e ka mbuluar nga korrespondentë drejtpërdrejtë nga frontet e luftës.
Koha kur kjo gazetë shpërndahej me të madhe, po aq edhe e ndante mendësinë shqiptare, duke unifikuar masën në diasporë, e kudo tjetër, duke i ftuar mendimtarët të shprehen për ato që kishin në opinione, për çlirim nga okupimi i regjimit të egër, në krijimtari e mendime tjera që përkonin në të mirë të vendit.
Sa shumë personalitete kanë kaluar nëpër këtë redaksi, në shkrime e në lexime, sa që sot më bëhet si një shkollë kombëtare pa të cilën do të ishim të mangët.
Teki Dërvishi e Milazim Krasniq, me shumë redaktorë, gazetarë, e editorin, kanë pas mbi shpatullat e tyre përgjithësi, derisa regjimi i egër ka larë hesape në shpinën e tyre nga frika e frymëzimit që ndante kjo korporatë. Po nga këta redaktorë, kemi mësuar përgjegjësinë e fjalës publike, shkollën e gazetarisë dhe kulturën e gjuhës.
Kjo është një e kaluar e ndritshme e kësaj gazete, e që, dëshirojë ta ketë edhe sot, kur divergjencat politike na diktojnë rreshtime, mbase, e humbin drejtpeshimin kombëtarë.
Shkrimet që nuk mbajnë unitet, dëshirojë të mos i lexojë në “Bota sot” ngase, figura në ballinë e Gjergj Kastriotit, është aty për të na dhënë porosi, mos të thyhemi nga tendencat që qojnë në ndarje, por në bashkim.
Urime, jetë të gjatë dhe me fryte të shëndosha.
