Shqiptarët sikur janë mësuar më vdekje. Përjetuam vdekje nga armiqët serb në tokën tonë që nuk ka gjë më vështirë. Nga armiqtë, të cilët sërish janë ngritur peshë për ta ricopëtuar Kosovën. Sigurisht së na duhet kohë që të mësohemi më jetën. Për këtë gjë na duhet njerëz të guximshëm, të cilët dinë dhe dojnë të krijojnë gjëra të vlefshme. Është koha që të na ndriqohen rrugët tona të errësuara për dekada.
Është koha që tu japim fund dukurive negative të pas luftës që na mbin si këpurdhat pas shiut. Na mbinë dhe lëshuan rrënjë për dy dekada në liri. Është koha e guximtarëve , është koha e atyre që sakrifikojnë çdo gjë për shtetin e ri të Kosovës. Kush nuk është i gatshem për këtë, mirë është mos të bëhët pengesë e rrugëtimit tonë. Na duhet një shoqëri e prosperuar , një shoqëri pa krim dhe korrupcion , për ti liruar sado pak njerëzit nga vuajtjet.
Nuk ka më e zorshme së varfëria, nuk ka gjë më e zorshme për një familje që nuk i ka kushtet që të këtë mirëqenje për fëmijët e vet. Edhe ne po jetojmë në Evropë, e faktikisht shumica po e bëjnë jetën e robit. Ai që nuk është i përgatitur për sfida të reja, mos të na tregon më përralla të gjyshit. Koha e përrallave sa për të rënë në gjumë ka perënduar. Ky vend mjaft i pat mbi kokë kamxhikun serb, mjaftë ka dhënë llogari pas llogarie.
Të montohet një sistem ku ka vend për të gjithë në këtë shoqëri.Na duhet një rreshtim i ri, nga të gjithë përfaqësuesit, nga të gjithë njerëzit e mirë të kësaj bote. Na duhen sakrifica te reja, për shkak të atyre që dhanë jetën që ta kemi shtetin e dytë të shqiptarëve në Ballkan. Ky është rasti, që nuk bën që të vonohemi. Nuk na duhen platformat e demoduara politike, platformat të cilat nuk na sollën të mira.
Na duhen koncepte të reja dhe kreative politike, për të zënë hapin më kohën. Është rasti që më në fund të bëhën ndryshime përmbajtësore. Ka ardhur koha që të gjithë të bëhemi roja të atdheut. Sot ose kurrë !Të bëjmë luftë të pakompromis për botën tonë të vogël, ose të mbesim aktorë te teatrit të kukullave. Nuk guxojmë të ngjasojmë më ata, që gjendjën politike dhe gjendjen ekonomike e kan pru në shkallë shumë të ulët. Në kohën e paqës njerëzit i kthehen lumturisë. Kur njeriu e humb luftën, apo mësohet më vdekje apo sëmundje, jeta e humb kuptimin.
