Kërkohet paqe e paqeja nuk gjendet me shtetin më destabilizues në Europë.
Kërkohen bisedime e bisedimet nuk zhvillohen me atë që ka shkaktuar katër luftëra vetëm në vitet e nëntëdhjeta në fund të shekullit 20, deri sa nuk është dënuar si aggressor.
I bëhen lëshime, në vend se të kërkohen llogari prej tij.
Ia japin krahun agresorit, nuk ia thonë shkurt e para syve se Kosova është shtet dhe i pavarur.
I bëjnë lajka në vend se t’ia thonë realitetin.
E lusin, në vend se ta detyrojnë!
E shpërblejnë, në vend se ta dënojnë!
Prandaj humbin të gjitha sukseset e bisedimeve me gjaksorin.
Vrasësi mbetet vrasës, dhe sa më shumë ta tolerosh, ai bëhet edhe më mizor.
Nëse do të vësh rregulla, duhet zbatuar ato.
Nëse do ta zbatosh drejtësinë, duhet të kesh ligje me prokurorë e gjykatës të mirëfilltë, të drejtë e të dinjitetshëm për zbatim.
Mirë, edhe nëse do bisedime, duhet të dihet qëllimi i tyre dhe fundi se për çka bisedohet e deri kur do të zgjasin.
Pra, shkaktarin e luftës, kur edhe e humb luftën, ai duhet të dënohet, jo të shpërblehet, qoftë me financime e me lëshime tjera politike e ushtarake.
Unë mbaj mend kur Gjermania paguante dëmet e luftës, pse ajo e kishte shkaktuar Luftën e Dytë Botërore. Përse Serbia nuk u dënua të paguajë të gjitha dëmet si shkaktare e luftërave me Slloveninë, Kroacinë, Bosnje e Hercegovinën dhe me Kosovën?
Po nuk u disiplinua agresori, ai e vazhdon.
Prandaj, ajo nuk ndalet…
