Mesazhi politik dhe kombëtar
Nisma e paralajmëruar kohë mê parë për mbajtjen e mbledhjes së përbashkët midis qeverisë së Kosovës dhe të Shqipërisë, pas shumë prolongimesh, më në fund u caktua më 11 janar 2014,në Prizren.
Kjo do të jetë mbledhja e parë e përbashkët në histori.
Madje, edhepse kjo do të jetë vetëm njëra nga mbledhjet e paralajmëruara midis qeverive në Ballkan, pas asaj midis qeverisë së Serbisë dhe Maqedonisë, si dhe paralajmërimit të mbledhjes së përbashkët midis Shqipërisë me Maqedoninë, Serbinë, Bullgarinë, etj. Pra, kjo nismë nuk është aspak ide origjinale, e aq më pak shqiptare ( e Edi Ramës apo Hashim Thaçit), por "kuzhina" e fabrikimit të saj ishte në Bruksel dhe në kancelaritë tjera europiane.
Por, s'ka lidhje. Megjithatë, ky është rast i mirë për qeveritë e dy shteteve shqiptare në Ballkan, që të takohen dhe të bisedojnë si qeveri respektive, për herë të parë në histori. Dhe, dorën në zemër, kanë se për çka të bisedojnë.
Duke pasur parasysh se Rama pretendonte autorësinë mbi këtë ide, meqë u "zbeh" shumë shpejtë, pasi u dekonspirua nga realiteti i përmendur. Atëherë u zgjodh “ kryeqyteti gjithëshqiptar”, selia e Lidhjes shqiptare të shek. XIX, Prizreni.
Mesazhi politik, por edhe patriotik shqiptar, është i qartë. Ndoshta është menduar nga z.Rama që t’i ndihmoj atij për ta ndryshuar bindjen e kosovarëve, por edhe të të gjithë shqiptarëve për mungesën e patriotizmit kombëtar dhe dashurisë vëllazërore të tij.
Madje, kjo bindje është aq e ngulitur tek populli, sa që shumëkush atë e quajti si “antikosovarë” dhe me ndjenja të dyshimta kombëtare shqiptare. Sidomos ate e brente fakti se Berisha ishte një patriot me merita historike dhe vlera të pakontestueshme prokosovare dhe kombëtare, bindje kjo e sforcuar me kontributin e PD-së dhe të Sali Berishës personalisht për ndërtimin e Rrugës së Kombit, të cilën Rama vazhdimisht e kritikonte dhe ishte shumë e qartë se ai nuk do ta kishte ndërtuar, meqë jo një here bënte llogarinë se çfarë punësh të tjera do të ishin kryer me ato para. Madje, tek tuk ekzistonte frika se Rama, në një moment krize nervore, mund ta rrëzoj e shkatërrojë atë, duke shkaktuar mbylljen e tunelit “për shkaqe sigurie”, që do ta shkëpuste sërish Shqipërinë nga Kosova! Pra, kjo mbledhje është menduar se do t’i kontribuoi gjithsesi përmirësimit të rejtingut të Ramës në këtë drejtim.
Fondi i premtuar
Pastaj, për këtë mbledhje u zgjodh edhe "qershia mbi tortë", ndarja e fondit për shqiptarët e Kosovës Lindore, që do t’ua mbyllte gojën disa liderëve lokale të atjeshëm, të cilët ishin deklaruar publikisht dyshimet dhe rezervat e tyre personale për “ndjenjat antishqiptare” të Ramës.
Natyrisht se ky eveniment është duke u pritur me shumë admirim nga të gjithë shqiptarët, kudo që janë, e sidomos ata të Kosovës, Shqipërisë, e posaçërisht nga shqiptarët e atjeshëm.
Urojmë që të realizohen pritjet e të gjithëve dhe të zhduken dyshimet se simbolika dhe pompoziteti i jashtëzakonshëm nuk do të përfundoj vetëm si "shou mediatik", ose si thonë "u dridh mali, lindi miu".
Të gjithë e dimë se dy shtetet shqiptare: Kosova dhe Shqipëria shumë pak bashkëpunojnë midis vetit. Më së paku nga të gjithë në rajon. Më pak se Kosova me Serbinë, me të cilën ka këmbim tregtar dhjetëra herë më të madh se sa me Shqipërinë. Gjithashtu edhe me Maqedoninë, Turqinë, Bullgarinë, Greqinë, Italinë, etj. Barrierat më të mëdha janë pikërisht midis shqiptarëve, d.m.th. midis Shqipërisë dhe Kosovës, edhe atë jo vetëm në ekonomi, por edhe në kulturë, etj.
Para pak ditësh u nënshkrua kontrata për ndërtimin e autostradës energjetike, aq shumë të nevojshme midis Kosovës dhe Shqipërisë, që pritej mbi 15 vjet që të ndodhë.
Pra, Kosova ishte fqinji i fundit me të cilën Shqipëria e nënshkroi marrëveshje për ndërtim të autostradës energjetike që mundëson këmbimin e energjisë së tepërt të elektrike gjatë kohës me reshje shirash dhe shkrirje dëbore, meqë atje prodhohet nga burimet hidrike, pra në hidrocentrale, kurse në Kosovë nga termocentralet e thëngjillit. Se pse është pritur deri më tani, mbetet enigma, e cila është mjegulluar me lojërat dhe rivalitetet politike, të cilët e kemi shumë vështirë t’i kuptojmë.
Skeptikët janë të prirur që të dyshojnë në sinqeritetin e kësaj nisme.
Ndërkaq, shqiptarët e kësaj krahine kanë nevojë të mbështetjes së sinqertë vëllazërore nga Shqipëria dhe Kosova, ashtu si bëjnë shtetet tjera me pakicat e tyre kombëtare, si p.sh. Hungaria paguan bursë mujore 150-200 euro në muaj për nxënësit hungarezë të Vojvodinës që shkollohen në gjuhën amtare, kurse Serbia jep paga mujore për rreth 70.000 serbë në Kosovë, etj. Kurse, Shqipëria dhe Kosova nuk jepnin asnjë cent!
Madje, në dialogun e Brukselit, qeveria e Kosovës negocioi me qeverinë serbe lidhur me të drejtat e serbëve në Kosovë, por pa i përmendur fare shqiptarët e atjeshëm. Pra, kjo pjesë e shqiptarisë ka mbetur e zhgënjyer dhe e tradhtuar.
Lojërat e pasinqerta dhe të pakalkuluara mirë të qeverisë së Kosovës lidhur me Lapidarin e dëshmorëve dhe me librat, nuk guxojnë të përsëriten. Ato ishin tragjike dhe prodhuan efekte rrënuese, duke i boshatisur këto troje stërgjyshore të shqiptarëve. Sepse, kishin për qëllim ta zhvendosnin vëmendjen e opinionit nga vendimet makabre të Marrëveshjes së 19 prillit 2013.
Andaj, entuziazmi i ynë për mbledhjen e 11 janarit 2014 shoqërohet me ndrojtje se mund të na përsëritet historia e zhgënjimeve.
Cilat janë nevojat reale?
Nevojat aktuale të kësja krahine janë për mbështetje vëllazërore nga Shqipëria e Kosova për përmirësimin e pozitës diskriminuese në të cilën gjendet kjo pjesë e shqiptarisë, e cila është e privuar nga të drejtat më elementare njerëzore dhe kombëtare, meqë nuk u lejohen as tekste mësimoret në gjuhën shqipe. Ata janë cilësuar si komuniteti më i diskriminuar në Europë.
Kurse, qeveria kosovare në dialogun dhe Marrëveshjen e Brukselit të 19 prillit 2013, askund, në asnjë vend nuk i përmend fare shqiptarët e atjeshëm! Madje as në margjina. Sikur të mos ekzistonin ata fare. Dhe derisa Hashim Thaçi nënshkroi dokumente ku serbët e Kosovës avancohen në nivele aq të larta, si askund në Europë dhe në botën demokratike. Madje duke i shërbyer Serbisë si “argat” dhe shërbëtorë i devotshëm (proserb) për rrugëtimin e saj drejt pranimit në BE, kurse duke e lënë Kosovën edhe më tutje si vendin më të izoluar në Europë, madje pa ua mundësuar as liberalizimin e vizave, si një minimum I minimumeve!
Andaj, natyrisht se e gjithë kjo nga shqiptarët e Luginës u përjetua si tradhti e madhe kombëtare dhe si zhgënjim i tmerrshëm dhe i thellë.
Zyrat e Luginës në Prishtinë e Gjilan janë të domosdoshme
Nisma e deputetit Lutfi Haziri për themelimin e zyrave të Kosovës në Gjilan dhe Prishtinë, sado që ishte një minimum i pamjaftueshëm as për së largu, meqë nuk parashihte edhe obligimin për formimin e zyrave të Kosovës në Luginë, por vetëm formimin e zyrave të Luginës në Prishtinë dhe Gjilan, nga kryeministri Thaçi, në mbledhjen e Kuvendit të Kosovës, ku ishim ftuar të asistonim edhe ne përfaqësuesit e shqiptarëve të atjeshëm, u përdhosë dhe përbuz. Z. Thaçi duke dashur që para syve të opinionit t’ia kaloj LDK-së, propozoi plotësimin-amendamentimin e nenit 1 të Kushtetutës së Republikës së Kosovës pikën 4, ku ”do të përcaktohej përkujdesja e obliguar e Republikës së Kosovës për shqiptarët jashtë Kosovës”.
Ky propozim ishte i befasishëm dhe I binte sikur e tha dikush me humor “ju po kërkoni biçikletë, kurse z. Thaçi po ju ofron helikopter”. Pra, thënë shqip, kjo punë i binte si hajgare. Sepse, z. Thaçi duhet ta dijë më mirë se të gjithë ne se ndryshimi dhe plotësimi i Kushtetutës është I pamundur pa pëlqimin e minoriteteve, e sidomos serbëve të Kosovës.
Natyrisht, pas një debati të shkurtër, ai e tërhoqi propozimin e tij, por në asnjë mënyrë nuk e implementoi deri më sot vendimin e Kuvendit të Kosovës të 6.06.2013 për hapjen e zyrave në Prishtinë e Gjilan. Kurse, pa këto zyre nuk mund të koordinohen aktivitetet e mirëfillta për ndihmë Luginës.
Mungon evidenca zyrtare e shqiptarëve të shpërngulur
Askund në Kosovë, por as nga organizatat ndërkombëtare (UNHCR) nuk janë evidencuar shqiptarët e shpërngulur nga Kosova Lindore, edhepse numri i tyre kalon mbi 30.000! Kurse në të njëjtën kohë qeveria e Kosovës dhe UNHCR-I kanë organizuar aktivitete detaje për regjistrimin e serbëve të shpërngulur nga Kosova. Bile kemi informata se një numër të madh të tyre i kanë regjistruar nga disa here, madje me dhjetëra here, duke e fryrë kështu numrin e tyre në mbi 230.000. Kurse, asnjë shqiptar i shpërngulur nga Lugina nuk figuron askund!
Prandaj, zyrtarisht në Kosovë nuk ka shqiptarë të shpërngulur nga Lugina, duke ia lënë Thaçit tavolinën e bisedimeve të Brukselit thatë, kurse Daçiqi kishte një mal argumentesh e dokumentacioni, ku e dëshmoi dhe dokumentoi para opinionit europian shpërnguljen e serbëve nga Kosova. Edhe ndërmjetësuesja, baronesha Catherine Ashton u ballafaqua me argumentet serbe dhe me fodullëkun primitive dhe tragjik të analfabetëve shqiptarë. Kjo pabarazi dhe ky inferioritet i shqiptarëve ishte edhe më i pabarabartë se dikur kur pjesa dërmuese ishim të pashkollë dhe analfabet.
Këtë inferioritet makabër z. Thaçi u mundua ta kamuflojë me manipulimet e pasuksesshme të tij lidhur me Lapidarin e UÇPMB-së në fillimet e vitit të kaluar, si dhe me aktivitetin tragjikomik me lojën e dështuar me tekstet mësimore në gjuhën shqipe pë nxënësit e Luginës, duke I futur në mënyrë klandestine, kaçak, për efekte mediatike, në funksion të fushatës zgjedhore për zgjedhjet lokale në Kosovë.
Duhet cekur se shqiptarët e Luginës së Preshevës kanë nevojë për legalizimin e importimit të teksteve dhe mjeteve mësimore nga Kosova e Shqipëria, që do të mund të përdoreshin nga nxënësit dhe mësimdhënësit legalisht dhe zyrtarisht dhe pa pengesa. Sepse, individualisht secili ka mundësi t’i blejë në Kosovë dhe pa pengesa t’;I sjellë ato në Preshevë, Bujanoc e Medvegjë. Por, jo edhe t’i përdorin ato legalisht në shkollë.
Pra, u pa se loja e Ministrisë së arsimit dhe ministres Vlora Çitaku, e cila i dhuroi ato në emër të Qeverisë së Kosovës, ishte e pasinqertë dhe kundërproduiktive.
Konsullata shqiptare dhe Zyra e Kosovës në Preshevë
Qeveria e Kosovës duhet të marrë vendimin për hapjen e zyrave të shqiptarëve të Kosovës Lindore në Prishtinë dhe Gjilan, për të cilën gjë e obligon vendimi i Kuvendit të Kosovës i datës 6.06.2013, si dhe të hapë zyrën e Kosovës në Preshevë, si pjesë e Zyrës ndërlidhëse të Kosovës me seli në Beograd.
Vetëm hapja e Konsullatës shqiptare nga Ambasada e Shqipërisë në Beograd, si dhe e Zyrës së Kosovës në Preshevë, do t’i vendosnin bazat serioze për ndihmën e mirëfilltë zyrtare dhe vëllazërore të Shqipërisë dhe Kosovës për këtë pjesë të Shqiptarisë.
