Zotëri Vuçiq, ju shumë ngadalë dhe me zemër të thyer po e ndërroni qimen, ndërsa veset e vjetra ende po ua ndalin në gjysmë dorën e zgjatur të pajtimit, sikurse të një lypsari të turpëruar, që e mban krahun gjysmë të shtrirë e dorën gjysmë të hapur, për ta pranuar lëmoshën e ndonjërit prej engjëjve qiellor që kujdesen për mirëqenien dhe mbarëvajtjen e pjesës së popullit tuaj të ngritur lartë në kupë të qiellit, ashtu siç kujdesëni ju për mirëqenien e pjesës së mbetur në tokë .
Ju i nderuar Aleksandër, me këtë krah gjysmë të hapur e dorë gjysmë të shtrirë të pajtimit, po ma qoni mallin e një lypsari të ndrojtur që kërkon mëshire nga engjëjt e pamëshirshëm (që e ruajnë popullin tij në qiell) për mëkatin e pafalshëm që e paska bërë vetëm pse e paska pranuar mos e bër Zot, një të dhjetën e fajit dhe të së vërtetës për barbarinë e shfrenuar serbomadhe në çdo cep të ish shtetit dikur të përbashkët.
Se çka lypi populli yt në qiell, kush e dërgoi atje lartë, kush ia dhuroi atë teknologji aq të përsosur për ta ngjitur aq lartë e pa u hamendur dhe brengosur fare për qafë-thyerjen e mundshme , për këtë mrekulli të mbinatyrshme të shkallës më të lartë, as që dëshiron të mendoj ndokush nga elita politike dhe intelektuale serbe e lëre më të flasë.
Por kjo nuk do të thotë qe edhe ne të tjerët, pjesëtarët e popujve tokësor kemi të drejtë heshtjeje, sikurse ju zotëri Vuçiq dhe pjesa më e madhe e popullit tuaj.
E edhe më pakë kemi të drejtë që të mos e ngrisim zërin tonë deri në kupë të qiellit, sa herë na bie ndërmend dhe trishton e vërteta e llahtarshme , ngaqë ne përveç që nuk i shpallëm fqinjët tanë shekullor 'jashtëtokësor', e nuk i trajtuam si të tillë, ne nuk i ngritëm as në ajër e lërë ma në qiell, e edhe më pakë deshiruam që të bëhemi temë e bisedimeve mes tyre dhe Zotit mitologjik Vido, ngaqë i parandjenim pasojat.
Rastësisht më ra në sy letra e juaj delikate dhe e formuluar për mrekulli të cilën ia kishit kushtuar publikut vendas dhe nuk i besoja syve të mi, që ju "mega hardcore radikali' i deridjeshëm, jeni autor i këtij shkrimi të teleisur si nusja ditën e parë të nusërisë.
Nuk mund të besoja përveç tjerash ngaqë dikush nga zyrtarët tanë të lartë, ashtu i shkrirë nga zjarri i euforisë për tingujt tuaj të zbutur dhe miqësor ishte përkujdesur pa një pa dy, që letra të përkthehet në gjuhën shqipe, edhe atë jo prej ndonjë amatori të zakonshëm i cili mund të peshkohet lehtë në shkallët e ndonjë ambasadë duke pritur për vizë, por prej një profesionisti të rryer të cilit po i njëjti ia kishte ngarkuar barrën e ,,shenjtë fisnike dhe bujare" që rreshtat tuaj mëshirues e shërues, të përkthehen me aq përkushtim, përpikëri e dashuri në gjuhën shqipe, sa që nga mallëngjimi për mesazhin e tyre human të dashurohen në juve përveç serbëve edhe shqiptarët.
E pse ju bamirësi i sotëm deri dje ishit njëri ndër nxitësit më të mëdhenj të makinerisë shkatërruese dhe gjakpirëse serbo-madhe, që ua mori jetën fqinjëve në qindra mijëra ekzemplarë, askujt asgjë.
Mua personalisht nuk më bëhet vonë pse Serbinë e udhëheqin trashëgimtarët e drejtpërdrejtë të makinerisë së pamëshirshme shkatërruese e tmerruese dhe pasardhësit e modifikuar të vampirëve gjakpirës, ngaqë edhe ata kanë të drejtë për pendim të sinqertë, së paku për hir të paqes, por unë neveritem e dëshprohem pafundësisht, kur e vërej tentimin tuaj qyqar, që përmes manipulimit të fakteve ta bagatellizoni dimensionin shkatërrues të agresionit ndaj fqinjëve, në mënyrë që ta pastroni më lehtë përmes vetë-mashtrimit dhe vetë-gënjeshtres, ndërgjegjen tuaj të ndotur e të pa pastruar asnjëherë sinqerisht së bashku me zemrën, nga helmi i urrejtjes.
Shkaqet pse s'më bëhet vonë që Serbinë e udhëheqin trashëgimtarët e turpit dhe tmerrit, sikurse që jeni ju z. Vuçiq, janë të shumta, por shkaku kryesor është sepse populli im dhe unë nuk i kemi sjellë në pushtet, por vullneti politik i qytetarëve të Serbisë përmes votës së lirë, të cilin ne e respektojmë maksimalisht.
Mirëpo nesë ju s'keni qare pa u shërbyer me vetë-gënjeshtra dhe vetë-mashtrime për ta mëshiruar dhe ridefinuar vullnetin e popullit tuaj ndaj fqinjëve, unë vetëm pa vdekur s'kam qare.
Por z. Vuqiqit dorën në zemër, edhe sikur të doja nga thellësia e zemrës që të besojë sinqerisht në synimet tuaja të mira dhe në realizimin e tyre, do të ishte e pamundur që ta bëjë këtë , ngaqë besimin tim e rrënojnë tmerrësisht tetë kufoma të masakruara fëmijësh, nga gjithsejt njëzetë e tre antarë të masakruar të familjes sonë , e në mesin e tyre trembëdhjetë kufoma të zhdukura dhe menjëherë pas përfundimit të luftës të gdhira mbi sipërfaqen e Danubit, së bashku me rimorkio-frigoriferët që zakonisht në kohën e paqes shërbejnë për transportin e kafshëve të therrura dhe ruajtjen e produkteve ushqimore nga prishja.
Përderisa shteti dhe populli të cilin ju e përfaqësoni , nuk e ka problem që ta ndërtojë jetën, lumturinë dhe mirëqenien e fëmijëve të tij mbi kufomat e masakruara të fëmijëve tanë, fjala paqe sa herë që del nga fyti yt jehonë si tallje dhe dëfrim me vuajtjet e viktimave dhe si një farsë e ndotur që e dërgon ujkun me dele bar për t' kullotur.
Përderisa 13 kufomat e zhdukura të familjes dhe farefisit tim dhe mijëra kufoma të zhdukura të popullit tim, nuk ia ktheni familjeve të tyre për tu përshëndetur, së paku nga eshtrat e më të dashurëve, e për t'ua thënë me sytë e shtjerrur nga lotët e shpirtit lamtumirën e fundit dhe për t'ua kthyer një copë respekti e dinjiteti për vuajtjet e pamëshirshme dhe ankthin e paimagjinueshëm që ua shkaktuat fëmijëve, prindërve, motrave, e vëllezërve të tyre dhe përderisa familjarëve të tyre të vdekur për së gjalli nuk ua jepni mundësinë më të vogël për tu përshëndetur nga më të dashurit e tyre dhe dhimbja e katarsa e shpirtit ashtu siç e meritojnë , kurrë nuk do të jet e mundur bashkëjetesa mbi themelet e qëndrueshme të paqes dhe stabilitetit në rajon.
Natyra i kishte vetëm 7 pranvera kur e masakruan bestialisht dhe e zhdukën së bashku me të vëllanë Fisnikun 10 vjeçar dhe të ëmën 31 vjeçare Habiben, të cilës ia nxorën me dhunë fetusin tetë mujor nga barku, kanibalët nekrofil në uniformat e armatës së rregullt serbosllave.
Sedati i kishte vetëm 8 pranvera kur ia morët të drejtën për ta shijuar jetën, gëzimet e fëmijërisë dhe ëndrrat e rinisë së bashku me të vëllanë Arbenin 15 vjeçar dhe babain Shyqriun 51 vjeçar.
Çfarë mëkati bëri Blerta e mençur dhe e bukur 13 vjeçare që asnjëherë nuk ndahej nga buzëqeshja lozonjare si cicërima e bilbilit dhe motra e dashur Lumturija 14 vjeçare? Po Lulja e fisit në kuptimin e plotë të fjalës e quajtur Luljeta rreth së cilës tubohëshin si zogjtë, vëllezërit, motrat dhe fëmijët e farefisit për ta ndier ngrohtësinë e shpirtit të saj të pastër si filigran e të ngrohtë si dielli? Çfarë mëkati bëri nëna Hyrë kjo grua jashtëzakonisht e mençur, edukuar dhe bujare të cilën e vranë, masakruan dhe zhduken pamëshirshëm gjakpirësit kanibal së bashku me të katër bijat, njëra prej të cilave ishte Selvetja 29 vjeçare një thesar në vete me të gjitha tiparet që e karakterizojnë natyren e mrekullueshme të fermës shqiptare.
Çfarë faji bëri Besarta e dashur 12 vjeçare me ata sy të ëmbël si qershi që e masakruat bestialisht së bashku me babanë Shabanin 40 vjeçar, që Xhaxhanë Hamziun 38 vjeçar, hallën Ajmanen 29 vjeçare dhe gjyshën Bahrijen 70 vjeçare.
Po Shemsija heroike 45 vjeçare derisa po tentonte që ta mbulojë dhe mbrojë me trupin e saj nga plumbat dhe granata Besmirin e vogël 3 vjeçar djalin e kunatit çfarë rreziku paraqiste për bishat në uniformë?
Po xhaxhanë tonë të dashur dhe gjithnjë human Hakiun 70 vjeçar që e parandjeu në shpirt tragjedinë që po na kanosej një vit më herët dhe i cili i la shumë anegdota satirike mbrapa ngaqë imagjinata dhe sensi i tij për humor ishte i pashtershëm, pse masakruat dhe e zhduket? A vetëm pse ju tha më vrisni ju lutem mua që kam vdekur për së gjalli por keni së paku mëshirë për këta engjëj të vegjël?!
Po pse e vranë dhe masakruan në mënyrën më mizore të mundshme xhaxhanë e dashur Musliun 72 vjeçar dhe bashkëshorten e tij Shefijen 70 vjeçare që menzi lëviznin nga pleqëria dhe mësuesin tim të parë e të paharruar Refkiun të cilit do t'ia kushtoja një roman të tërë aq shumë që ka merita për formim tim njerëzor dhe profesional???
Çfarë rreziku paraqisnin këta fëmijë të dashur e lozonjarë ( dritë shpirti iu pastë ) për sigurinë e serbëve në Kosovë e Serbi, që një kriminel fashist si Sllobodan Millosheviqi ta mbrojë Serbinë me një brigadë të tërë prej tyre, e dinë vetëm ai dhe ata që e përkrahën me plot përkushtim.
E njëri ndër përkrahësit e tij më të dëvotshem ishe ti Aleksandër.
Sikur sot më kujtohet momenti kur e lexove letrën e kasapit tjetër përbindësh Vojislav Sheshelit nga burgu hotel i Hagës para arkivolit të Millosheviqit ( shpirti n' xhiriz t'ferrit i past shku) me lotë në sy.
Me plotë sinqeritet po ta them : Askujt në botë nuk ia dëshiroj atë që e përjetuam prej jush, por në momentin kur fillove pa kurrfarë turpi e morali të flisje për kasapin më të të madh që e njeh historia e pas luftës së dytë botërore, si për heroin më të madh të popullit serb pas car Llazarit të imagjinova me shumë dëshirë pranë tij të shtrirë.
E ç'kërkuan kufomat e masakruara të familjarëve tanë nën dhe mbi Danub e dinë ti Aleksandër po aq mirë sa mentori yt Slobodani, por ty sipas të gjitha gjasave të intereson e vërteta po aq sa Pinokit.
Nëse shovinizmi në kuptimin burimor është formë agresive e nacionalizmit dhe nëse shovinistët , përbrenda ndjenjës së superioritetit ndaj popujve tjerë, me tanke i shkelin trupat e tyre dhe dinjitetin, me thikë ua amputoinë gjymtyrët e trupit dhe organet , seksualisht i dhunojnë femrat, gratë dhe fëmijët e gjallë dhe të vdekur dhe pa asnjë pikë mëshire i masakrojnë, ndërsa grave shtatzëna ua nxjerin me dhunë foshnjet e dëshmon pa lindura prej barku, e pasta i largojnë kufomat nga vendi i ngjarjes, për ti humbur gjurmët e krimit, por edhe gjurmët e vendngjarjes dhe e gjithë kjo ndodh në fundin e shekullit të njëzet në mes të Evropës, para syve të botës së civilizuar e me bekimin e Kishës Ortodokse Serbe dhe Akdamisë Serbe të Shkencave dhe Arteve (luftarake) , ndërsa populli serb jo vetëm që hesht, por ska punë më të mençur se sa të garojë barabar me Sheshelin për zbulimin e metodës më perfide për vrasjen e viktimave dhe zhdukjen e gjurmëve të krimeve, për hesapin tim bëhët fjalë për një çmenduri të përmasave gjithëpërfshirëse kombëtare dhe për një nekrofili kanibaliste dhe fashiste të shkallës më të lartë.
Zotit shyqyr që pas 18 vitesh nga gjenocidi në Kosovë dhe rajon, së paku një politikan serb i rangut më të të lartë u kujtua që të kërkojë falje nga populli i tij, për mëshirën që po pretendon ta dëshmojë ndaj shqiptarëve, thuajse shqiptarët ishin shkaktarët e dhunës se përmasave më të mëdha në Evropën e pas luftës së dytë botërore e jo serbët. A mos vallë duhet të kërkojmë falje ne shqiptaret pse nuk e keni arritur qëllimin final, zhdukjen tonë totale nga këto troje??!!
I nderuar Alexander gjatë, shumë gjatë politika zyrtare dhe elita intelektuale serbe e ka nënçmuar potencën mendore, kreative dhe organizative të shqiptarëve e sidomos frymën e tyre liridashëse, por këtë gabim fatal nuk e ka paguar Serbia në asnjë mënyrë, ngaqë Kosova përveç në mitet serbe gjithmonë ka qenë dhe do të mbetet e shqiptarëve por edhe e pakicave të privilegjuara etnike që jetojnë në Kosovë dhe që i gëzojnë të drejtat më të mëdha në botë.
Shqiptarët nuk kanë nevojë për mëshirën e askujt, e sidomos jo për mëshirën e serbëve. Ndërsa serbët nuk kanë nevojë për vetë-vajtim e as për vetëvrasje pse Kosova tashmë as de jure nuk është pjesë e Serbisë, por për turpërim dhe pendim të sinqertë, ngaqë e kanë humbur një territor që de facto kurrë nuk ka qenë i tyre, por të cilin e kanë okupuar me forcë dhe kanë mbajtur me dhunë represive mbi një shekull nën kontroll.
Andaj mos shpresoni që shqiptarët do të kërcejnë si karcyllat në ajër nga ngallëzimi për mëshirën tuaj , sepse ata meritojnë shumë më tepër se sa një dozë cinike respekti, e sidomos duke i pasur parasysh vuajtjet që ua shkaktoi politika hegjemoninë e fashiste serbe, më tepër se një shekull.
Përderisa politika zyrtare dhe intelektuale serbe nuk e merr si shembull formulën gjermane të pendimit të sinqertë dhe pijetetit ndaj viktimave inklusive dëmshpërblimin si dhe njohjen e statusit të veçantë për viktimat e në harmoni me parimet e humanizmit modern dhe vlerave universale kurrë nuk do të të jet i mundur ndërtimi i fqinjësisë së mirë dhe paqes së qëndrueshme në rajon.
Mjafton për fillim që ta merrni si shembull Vuk Drashkoviqin për ta kuptuar se si celebrohet në fjalë dhe vepër pendimi i sinqertë.
E sa i përket njerëzve që e meritojnë epitetin njeri në kuptimin e vërtetë të fjalës siç janë Natasha Kandiq, Sonja Biserko, Nenad Çanak, Dimitrije Tucoviq, Çedomir Jovanoviq, Bogdan Bogdanoviq etj... ata jo vetëm që s'kanë nevojë për pendim (ngaqë asnjëherë s'kanë mëkatuar) por e meritojnë një vend të veçantë në zemrat e shqiptarëve ngaqë ishin, mbetën dhe do të jenë humanistë të lindur e shpirtbardhë të cilët e meritojnë respektin e serbëve dhe shqiptarëve njësoj.
Pikërisht këta të fundit janë ato shkëndijat e shndritshme që shpresës për një fqinjësi më të mirë e të bazuar në respektin e ndërsjellë i japin kuptim e jo premtimet boshe të politikës.
