Fjala e lirë, është vërtetë e tillë, vetëm atëherë kur qfaqet aty ku duhet,ka peshë dhe jehonë.
Jeta është shëndrruar në Teatër, ku rolin kryesor edhe pse nuk do të duhej ta kishte,e ka dhe e luan e keqëja,e cila teatrin e ka shëndrruar në mjet për të realizuar smirëzezat qëllime.
Dinakut nuk i zihet besë,sepse ai nuk ndjenë ato që thot,porë ato të cilat msheh.
Dinaku me përpikëri i qëndron besnik vetëm pabesisë.
Aktorët e së keqesë asnjëherë mos i kërko në Teatër,ata i gjen në vendimarrëje,dhe të tillët vrasin misionin e aktorit për një jetë më të mirë.
Filmat e kthesave të papritura,i gjen jo në kino,sepse ato edhe ashtu kan vdekur,porë ato i takon çdo sekondë në kafenet e tenderëve të feudëve të rinjë politik.
Asnjëherë nuk ka pasur më shumë të paknaqur dhe të knaqur njëkohësisht.
Qytetari nuk është ajo që qan pa nda në kafene,porë ajo e cila vepron atje ku duhet.
Rruga nuk është vendi,porë ajo është mundësia e parë dhe e fundit e qytetarisë.
Fjala e artikuluar si duhet në shesh, qliron teatron nga mediokrizmi,dhe e keqëja e shoqërisë.