Takimet e deridjeshme ndërmjet zyrtarëve të LDK-së dhe Vetvendosjes, nuk sollën diçka konkrete në raport me marrëveshjen për krijimin e qeverisë.
Të parët e të dy partive, Isa Mustafa dhe Albin Kurti, deklaruan se marrëveshja është gati dhe se në takimin e radhës do të ndërmerret diçka konkrete.
Sidoqoftë, kjo që po ndodh në mes të LDK-së dhe VV-së, s’është ndonjë gjë e re. Mosmarrëveshje ose vështirësi në përputhje të programeve, ka pas edhe më parë.
Sociologu Ali Pajaziti, për “Bota sot”, konsideron se “Kultura e divergjencave të patejkalueshme” në mes subjekteve politike ka përcjellë historikisht shqiptarët e kjo dukuri s’kishte si të mos e përfshinte edhe LDK-në e Vetvendosjen.
““Kultura e divergjencave të patejkalueshme” mes subjekteve politike, e tërheqjeve të litarit në anë të kundërta, e animeve irracionale, e vetëpëlqimit si duket është pjesë kodit të bajraktarizmit që është në genin tonë tradicional. Shihni nivelin politik në Shqipëri. Kujtojeni mospajtimet mes partive më të vogla të Maqedonisë së Veriut që më 2016 i lanë terren për fitore një partie që ka shkelur mbi të gjithë vlerat, që ka korruptuar gjithçka për 17 vite të plota”, tha ai.
Sipas Pajazitit, kjo mënyrë e kalkulimit në kontekstin kosovar bie ndesh me konceptin e politikës si nocion i kompromisit e balancimit të interesave, ose e të menduarit të interesit publik përpara atij vetjak, klanor apo të komunitetit të ngushtë, të partisë si pjesë që duhet ta mendojë të tërën, pra shoqërinë si një tërësi.
“Anthony Downs në librin e tij An Economic Theory of Democracy (New York, 1957) thotë se njeriu politik është ai që vendimet e tij politike i orienton tërësisht tek dobitë (utility) e llogaritshme, duke vepruar në mënyrë racionale. Në këtë rast, kemi një parti fitimtare dhe tjetrën e cila zë vendin e dytë, që luan me kohën dhe me nervat e qytetarëve, gjë që mund t’i kushtojë shumë. Urtësia politike përfshin në vete etikën që synon atë që është common good, e mirë e përgjithshme, jo maksimalizmin që shpie në qorrsokak dhe në ngërç politik. Politikani particentrik kryeneç s’është politikan i mirë, s’e njeh artin e politikës i asaj që Karl Schmidt e ka quajtur “monopol i zgjidhjes”, tha Pajaziti.