Parkinson është një gjendje progresive neurodegjenerative. Institutet Kombëtare të Shëndetit (NIH) vlerësojnë se rreth gjysmë milioni njerëz në SHBA jetojnë me këtë sëmundje, ndërkohë që numri i rasteve ka gjasa të rritet.
Përkundër dekadave të hulumtimeve intensive, ende nuk ka shërim për gjendjen, dhe nuk ka test të besueshëm diagnostikues. Aktualisht, trajtimi nuk mund të fillojë derisa të shfaqen shenjat motorike, të tilla si dridhje dhe ngurtësi. Megjithatë, rënia e indeve nervore fillon rreth 6 vjet para se njerëzit të vërejnë shenja klinike.
Shkencëtarët tashmë e dinë se prodhimi i sebumit rrit rrezikun e Parkinsonit. Ata vendosën të përpiqeshin të kuptonin se cilat kimikate në sebum mund të shkaktonin ndryshimet në nuhatje.
Ekipi mori mostrat e sebumit, i cili krijohet nga gjëndrat dhjamore, nga 60 individë. Disa njerëz kishin sëmundjen e Parkinsonit dhe disa jo. Duke përdorur spektrometri masive, shkencëtarët analizuan mostra të sebumit për të identifikuar ndonjë kimikat që shënonte rritje te pacientët me Parkinson.
Ata treguan se kishte një ndryshim të rëndësishëm midis kimikateve të paqëndrueshme në sebum të njerëzve me sëmundjen e Parkinsonit dhe atyre që nuk kishin.
Tre përbërësit duket se luajnë një rol kyç në aromën e dallueshme: acidi hipurik, eikozan dhe oktadekanal. Çështje thelbësore, nuk kishte dallime të rëndësishme midis njerëzve me Parkinson, të cilët po merrnin ilaçe dhe atyre me Parkinsonin, por të cilët kurrë nuk kishin marrë ilaçe. Kjo do të thotë se ndryshimi në nuhatje ndoshta nuk është për shkak të ilaçeve.
Shkencëtarët e kryen këtë studim duke përdorur një numër të kufizuar pjesëmarrësish, kështu që ata duhet të vazhdojnë punën e tyre. Megjithatë, ata shpresojnë se kjo mund të jetë një mënyrë unike për zbulimin e Parkinsonit shumë më herët se sa që është aktualisht e mundur.
Studiuesit nuk e kanë dizajnuar studimin e tyre për të gjetur se pse acidet hipurik, eikozan dhe oktadekanal janë ngritur në sebumin e njerëzve me Parkinson. Megjithatë, autorët diskutojnë disa shkaqe të mundshme.
Për shembull, studimet e mëparshme kishin konfirmuar se ka lidhje midis kushteve të ndryshme të lëkurës dhe sëmundjes së Parkinsonit. Autorët shpjegojnë se si disa hulumtime sugjerojnë se mikrobet të caktuara janë më të zakonshme në lëkurën e njerëzve me Parkinson.
Malassezia spp. – një kërpudhë e pranishme në lëkurën e njeriut – shpesh shfaqet në sasi të rritura te njerëzit me Parkinson. Sipas autorëve të studimit, këto ndryshime në popullsinë e këtij lloji bakteror mund të ndryshojnë mikroflorën dhe fiziologjinë e lëkurës në mënyra që janë “shumë specifike” ndaj sëmundjes së Parkinsonit.
Këto gjetje hapin derën për një mënyrë krejtësisht të re të afrimit të diagnozës së sëmundjes së Parkinsonit; ata gjithashtu mund të ofrojnë një pasqyrë të re për mënyrën se si zhvillohet gjendja.
