Foshnjat në Gjermani qajnë ndryshe nga të sapolindurit në Kinë, Kamerun dhe Francë, thotë Kathleen Ferke, profesoreshë e gjuhësisë në Universitetin e Warburgut. Dallimet, thotë ajo, mund të shpjegohen nga melodia e secilës gjuhë.
“Për qëllime kërkimore, ne regjistronim vetëm zëra spontan, zakonisht kur foshnjat qanin sepse ishin të uritur”, thotë ajo. Sipas mësueses së gjermanishtes, dallimet mund të shpjegohen me faktin se në gjuhët amtare një koncept shqiptohet me një rrokje të vetme.
Për shembull në gjermanisht, mund t’ju duhen më shumë rrokje se në kinezisht.
Meloditë dhe tingujt janë të ndryshëm
Studiuesit arrijnë në përfundimin se të porsalindurit fillojnë të kuptojnë gjuhën e tyre amtare menjëherë pas lindjes – para se të përpiqen të flasin. Ekipi i profesoreshës kreu dy sondazhe. Në të parën, ata studiuan 42 foshnja, gjysma nga Gjermania dhe pjesa tjetër në Kamerunin veriperëndimor.
Pasoi një studim i dytë me 55 të porsalindur nga Pekini. Në përfundime të ngjashme kishin dalë edhe studimet e mëparshme, 7 vite më parë. Vajzat gjermane qajnë ndryshe nga foshnjat në Francë, pasi meloditë dhe tingujt që dëgjojnë janë të ndryshme.
Studimet e reja kanë treguar se e qara është e ndryshme midis fëmijëve në Kinë dhe Kamerun, sepse distanca midis toneve më të ulëta dhe më të larta ishte dukshëm më e gjatë se tek foshnjat gjermane.
