Doli nga shtypi përmbledhja me poezi të zgjedhura “Sikur të të kisha pranë”, e autorës Vjollca Gjikoka, ne botim të Redaksisë së Revistës “Dituria” nga Borås i Suedisë dhe shtypur në Shtypshkronjën Lena Graphic në Prishtinë
”E kush jemi ne mes kësaj bote të stuhishme?
Një tufë milingonash nën dhe, nën këmbët tona,
Qe barrë të rënda ngremё mbi supe të magjishme.
Por prap mbetemi të vocklat milingona”.
Autorja
Poetja Vjollca Gjikoka, me vargjet e saj nё librin “Sikur tё kisha pranё “ aludon me forcё se ne jemi thjesht qenie nё njё botё tё stuhishme me plot ndodhi dhe tё papritura.
Si njё bletёz punёtore autorja mbledh me shumё dashuri dhe pёrkushtim pjalmin e ёmbёl e tё shumllojshёm nga gjithё llojet e luleve qё rriten nё tokёn dhe nё jetёn e saj duke prodhuar vargje tё mjaltuara dhe tё spёrkatura nga momente tё ndryshme reale dhe jetёsore.
Ajo kujdeset qё tё vargёzojё pёr dukuri dhe elemente tё thjeshta dhe kuptimplote tё kёsaj bote e cila na servir shumё çka duke filluar me brengёn e madhe dhe shumёvjeçare tё shqiptarëve ,atё tё mёrgimit duke i kushtuar vargje plot me mall dhe me plot patos .Ajo e quan veten dallёndyshe qё po e lё folezёn e vet pёr tё marrё hapёsirat e paana deri nё gjetjen e e kuptimit tё jetёs sё saj .
Si cdo qenie e larguar ajo ndjen mall, ndihet vetёm, e ndien veten si njё pulёbardhё me krahё tё lёnduar. Krahёt e saj janё lёnduar sepse ёshtё detyruar tё ikё nga vendi i saj pёr tё vazhduar tё fluturojё pёr tё mos u dorёzuar kurrё. Ajo ёshtё shpeshherё e lodhur, pesimiste shprehet duke thёnё se ne jemi aq tё vegjёl nё botёn e madhe dhe pavarёsisht gjithckaje qё bёjmё mbetemi prapё aq tё vogla .
Nё shumё poezi duket se poetes i mungon ajo dashuria ,e cila shpeshherё ёshtё si flutura e bukur dhe rrёzёllitёse dhe pastaj gjithcka fluturon ,ikёn dhe tretet atje me dallgёt e detit,me piklat e shiut ,me ajrin e mёngjesit ,me aromёn e luleve nё kopshtin e paanё tё dashurisё ndoshta dhe tё parealizuar
Pёrjeton ato ikjet e çuditshme ,kalvarin e e thashethemeve ,,ligёsirat e kёsaj bote .Gjithё jetёn dhe momentet e saj ajo i merr si sfida qё duhet ti fitojmё me durim dhe me buzёqeshjet,me kuvertёn e krenarisё ,me forcёn e vullnetit qё karekterizon njerёzit e fortё qё duan tё luftojnё t’ia dalin jetёs me guxim dhe krenari.Ajo shprehet se dhe nё dhimbjet mё tё forta buzёqesh pёr tё larguar dhe mёrguar ligёsitё dhe dashakeqёsitё .
Ajo do tё jetё ajo gruaja qё nuk pёrkulet dhe as qё thyhet. I jep besim dhe forcё ajo buzёqeshja qё asnjёherё nuk do qё ti shuhet pavarёsisht sfidave qё ka para vetes .Poetja me durim do ti mbledhё gjithё tё kёqijat e botёs dhe ti shndёrrojё nё gjёrat e saj tё dobishme .
Shpirti i saj i pastёr pёrveç ndjesive tё ёmbla tё jetёs i kёndon plot me patriotizёm dhe atdheut tё saj duke e quajtur Shqipёrinё tokё tё bekuar, trёndafil tё egёr plot me aromё .
Duke pёrjetuar largimet nga vendlindja e saj ajo vuan dhe mban tё fshehur nё nёnvetёdijen e saj shkulme tё forta ndjenjash dhe pёrjetimesh.
E pёshtjelluar nё mijёra dёshira dhe pёrjetime, ndjesi dhe lёngime tё shpirtit rreth gjithё gjёrave tё jetёs sё saj si psh : Nёnёs, vajzёs, mikut tё zemrёs, familjes, vajzёrisё sё saj, fёmijёrisё sё largёt e cila kthehet si njё shamizё e bardhё nё horizontin e kaltёr dhe tё freskёt tё njё ditё tё bukur dhe tё vecantё.
Sa e bukur dhe e ёmbёl ёshtё jeta e gёrshetuar me tё gjitha llojet e pёrjetimeve dhe gjёrave tё jetёs. Ato i japin jetёs kuptimin dhe ekzistёn duke i thёnё gjithkujt:Jemi qenie tё vogla por qё mё plot dёshirё dhe shpirtin e sakrificёs qё di ta bёjё njё nёnё, njё motёr dhe njё grua ne mund tё bёhemi epiqendra dhe bukuria e madhёshtia e kёsaj botre nёn njё qiell tё pastёr dhe tё freskuar nga vesa e mёngjesit dhe trёndafili i kuq i mbushur me aromёn e ёmbёl tё jetёs tё fituar me mund, sakrica dhe dashuri njerёzore.
