Sikur në majën e bjeshkëve të Pashtrikut aty tek jehu i këngës dëgjoheji një zë kreshniku. Than po e këndon këngën e fundit këngëtari, poeti e krijuesi Agim Gashi. Po ja thotë atë këngën Oj Kosov mos thuaj marova…. E Agim Gashi.
Vdekja në dhe të huajë nukë ësht e lehtë. Edhe ti nukë e pate të lehtë jetën, por i sfidove me qëndres dhe maturi. Edhe pse në fund, të jetës u dëshprove shumë. Ky ësht fati i artistve, poeteve e rapsodëve që vdesin ne dheun e huaj. Ata nuk do të vdesin kurrë. Se mesazhet e tyre do të jetojn sa te jetoj toka dhe qielli shqiptar.
Porë ti pate ftyrë me vdekë o Agim Gashi. Se Shqiptarët gjithmon i orjentove ne rrugën Evropiane, duke e luftuar orjentimin aziatik të shqiptareve. E qe besa Agim Gashi disa poet,shkrimtar e kengetar tonë skan me pasë fytyrë asë me vdek. Se orjentimi i tyre ësht i mbrapsht dhe qdo gjë që ju sillet në kokën e tyre ësht paraja. Por më kujtohen fjalët e një atdhetari disident i cili kishte mbajt 46 vjet në burgjet komuniste dhe në internim Kapidan Ded Gjon Marku, i cili duke e bër vlersimin e periudhës komuniste mi tha këto fjalë.
Të gjith ata që i kanë shpetu asaj periudhe pa u njollosë ta dini se jan njerzit ma të mir të Shqipërisë.
E ti vdiqe pa u njollosë poet e këngëtar Agim Gashi. Vdekja në dhe të huaj ësht dy her vdekje. Porë ruajtja e shpirtit të pastër ësht ngadhnjim ndajë vdekjes ësht perjetsi. E ti e ruajte kët perjetsi. Dhe hyrë në mesin e atyre poeteve, shkrimtarëve dhe këngetareve, të pakët që në periudhën e tranzicionit, demokratik mbete pa u njollos. Pushofsh në paq.
