As vapa e gushtit nuk të ndalon
Nga mendja kujtimin
Për të bukurën More.
Në sytë e shqipeve shohim
Dhimbjen e dashurisë për tokën
Dhe urrejtje në zemrrat e tyre
Për mëkatarët e kohës.
Mjafton të përmendet vetëm titulli i kënges
”O e bukura More”
Dhe para syve të dalin njerëz të pafajshëm
Historia e dhimshme e largimit nga trojet etnike.
Sa i duam kujtmet
Të mira apo të këqija qofshin ato
Ti mbajmë si relikt muzeu të zemrës.
Sepse na bëjnë të ndjehemi sa të mallëngjyeshëm
Po aq dhe krenar se dashuria e mëmëdheut
Dhe e vashave të bukura e syshkruara
Nuk vdes kurrë kudo.
ZEMËR ARTË
Rastësisht ndodhi
Lindje e një Dite të Re
E bekuar me vesën
E mëngjeseve.
Rastësisht e mbushur
Më frymën ëngjullore
Tik-taket e zemrës
Krijojnë të bukurën melodi.
Zemër artë, fjala merr udhë
Nata lahet në qetësinë e yjeve
Dita e re fillon gëzueshëm
Lumturisë i hapet shtegu.
UNË DHE DIELLI
Unë dhe dielli i vjeshtës
Të dy në kërkim
Unë e kërkoj vargun
E ai ditën për ndriqim.
Rrezet e ti të arta
Ndriqojnë e ngrohin globin
Edhe në këto ditë të vjeshtës
Kur të barabarta janë dita e nata.
Unë dhe dielli
Gjejmë rrugën për shkëlqim
Ai përmes rrezeve të ngrohta
E unë përmes vargut tim.
