Nëse e sheh përreth, thuaji se jam krenare, se më turbullohet shikimi nga lotët duke parë një grua të tillë, sepse roli i saj si nënë po e bën atë të përsosur edhe nëse të tjerët hedhin fjalë me sytë e tyre.
Thuaji se e pashë në supermarket duke bërë blerje dhe ndërsa djali i saj bënte teka, ajo e mbante përkrah, duke i thënë me dhëmbë të shtrënguar të ndalonte.
Thuaji se e pashë në mëngjes kur zgjohet për të përgatitur mëngjesin në një ditë shkolle, duke diskutuar në tavolinë se cila pjatë ka më shumë drithëra ose kujt i kanë dhënë copën më të madhe të bukës. Se e pashë rrugës për në punë me telefonin në dorë, duke i shpjeguar se ku ndodhej çdo gjë në shtëpi, “atij” që mesa duket nuk gjen asgjë nëse nuk është aty për t’ia dhënë.
Të lutem, thuaji që është më e mira, se e pashë “të hiqte ushqimin nga goja” për t’ia dhënë djalit dhe me një gënjeshtër të madhe t’i thoshte që nuk donte kafshatën e fundit, se nuk kishte uri.
Nëse e sheh përreth, thuaji se e njoh, se e kam parë të bëjë llogaritë për të përballuar jetesën … ndërsa të gjitha shijet dhe nevojat e saj mund të presin.
Thuaji se e mbaj mend duke bërtitur nga tmerri ditën e lindjes kur ijet e saj dukej se u ndanë në dysh, apo kur një bisturi e vogël i hapi barkun për t’u ndjerë më vonë si e vdekur. Se e pashë të qante një ditë në banjë për të mos shqetësuar pjesën tjetër të familjes, se lodhja po e thyente dhe donte vetëm të bërtiste. Duke bërtitur me të madhe dhe duke ikur, por si gjithmonë aq e guximshme dhe po aq luftëtare: ajo qëndroi.
Thuaji se e kam parë të pakësojë orët e gjumit për t’u kujdesur për foshnjat e saj si një luaneshë, që të mos u ndodhë asgjë, duke duruar edhe komentet e njerëzve që mesa duket nuk kuptojnë asgjë.
Nëse një ditë e gjeni në rrugë, mos harroni t’i thoni se e di, se mali me rroba të pista duket i pafund, se mbeturinat nuk duket të përfundojnë kurrë në lavaman, se shtëpia nuk duket kurrë e pastër, se shtretërit thuajse janë zhbërë si me magji, ku mezi gjen një palë çorape apo kujton se ku ka shkuar ajo bluza që aq shumë kërkojnë. Se i kuptoj ato nyjet në flokë, mungesën e grimit në fytyrën e saj, se i kuptoj ato kilogramët e tepërt apo më pak për të mos i lënë kohë asaj të kujdeset për veten.
Nëse edhe ju e njihni, thuaji që e dimë, se ka kohë që nuk e ka ngrënë pjatën e saj të preferuar, se ka harruar festën e fundit në të cilën mund të shkonte pa menduar për djalin e saj, se e pashë të kthehej shpejt kur në fakt arriti të shkonte pa fëmijët.
Thuaji se e di dëshirën që ka për atë verë të ruajtur në vitrinëe që nuk mund ta pijë, ose për herët që ka ndërprerë filmin e saj të preferuar sepse detyra i ka trokitur në derë.
Thuaji se e di, se akullorja të cilën ka dëshirë, e meriton.
Nëse e shihni përreth, jepini asaj një buzëqeshje spektakolare, nga ato që thonë: “po e bën mirë”
Për të gjitha nënat e gjithanshme.
