Një ditë mori një telefonatë nga shtëpia e të moshuarve dhe i kërkojnë që të vijë sa më shpejt pasi nëna e tij po jepte shpirt.
Djali i nxituar shpejtoi për takimin e fundit me nënen e tij, i’u afrua afër për të dëgjuar fjalët dhe dëshirat e saj të fundit, e pyeti nënen nese kishte ndonjë dëshirë te fundit.
Tha: Po, biri im.. të lutem pajiseshtëpinë e te moshuarve me freskues sepse bën shumë nxehtë, e këtu nuk ka, po ashtu pajise me frigorifer dhe ushqime, sepse shume netë kam fjetur e uritur.
Djali i mërzitur i drejtohet nënës e cila e jepte amanetin e fundit :
Nëne po pse nuk ma ke thene kete më parë e po ma thua tani?
Tha : Biri im, unë durova pa freskuese e pa frigorifer, por me dhimbsesh ti sepse nuk je mesuar të jetosh pa to, dhe do ta kesh shum vështirë kur fëmijet e tu do te sjellin këtu.
