Shumë e vështirë qenka që përsëri të shkruaj me këtë laps që na është bërë dëshmitarë i plagës dhe lotëve të pashtjerrur për Ty Engjulli jonë Asdren.
Nuk e shuan askush këtë zjarrrë që vlonë në zemrat tona.
Të kota janë fjalët, ngushëllimet, lotët , për ta qetësuar këtë dhimbje të pashërueshme në trupin tonë.
Kalimi yt në amshim ishte shumë herët. Vetëm me kalimin e njëzet pranverave në këtë jetë, ikë për të mos u kthyer më, vetëm fjalët tua të ëmbla na i le si thesarë që na shërbejnë si ushqim i zemrave tona Biri ynë dhe vëllau ynë i dashur.
Pse moj verë po hapë plagë?
Pse s'po di loti mu ndalë?
Pse këto zemra gjithë vajtojnë?
Asdrenin tonë po e kërkojnë!
Me mallë të pashuar të kujtojnë: Babai Faiku, nëna Hyra,motrat Leonora, Venera, Ruka, Arta, Arlinda, vëllau Qazimi, gjyshja Mona dhe halla Zadja , si dhe farefisi i gjerë Loshaj nga Carrabregu i Deçanit dhe nga Gjermania.
