Zona e humbjes së akullit të Grenlandës në tre dekadat e fundit është afërsisht 36 herë më e madhe se qyteti i Nju Jorkut - tokë që po ua lëshon vendin me shpejtësi ligatinave dhe shkurreve, tregon një studim i publikuar të martën.
Sasia e bimësisë në Grenlandë u dyfishua midis mesit të viteve 1980 dhe mesit të viteve 2010, pasi pjesët e vendit që dikur ishin të mbuluara me akull dhe borë u shndërruan në shkëmbinj djerrë, ligatina ose zonë shkurresh. Vetëm ligatinat u katërfishuan në atë kohë.
Duke analizuar imazhet satelitore, shkencëtarët zbuluan se Grenlanda kishte humbur 28,707 kilometra katrorë (rreth 11,000 milje katrorë) akull në periudhën prej tre dekadash dhe paralajmëruan ndikime që mund të kenë pasoja për ndryshimet klimatike dhe rritjen e nivelit të detit.
Temperaturat më të ngrohta të ajrit kanë shkaktuar humbjen e akullit, gjë që nga ana tjetër ka rritur temperaturat e tokës. Kjo ka shkaktuar shkrirjen e permafrostit, një shtresë e ngrirë vetëm nën sipërfaqen e Tokës dhe që gjendet në pjesën më të madhe të Arktikut, dhe kjo shkrirje lëshon dioksid karboni dhe metan që ngrohin planetin, duke kontribuar në ngrohjen globale më të madhe. Shkrirja e permafrostit po shkakton gjithashtu paqëndrueshmëri të tokës, e cila mund të ndikojë në infrastrukturë dhe ndërtesa.
"Ne kemi parë shenja se humbja e akullit po shkakton reagime të tjera të cilat do të rezultojnë në humbje të mëtejshme të akullit dhe "gjelbërim" të mëtejshëm të Grenlandës, ku tkurrja e akullit ekspozon shkëmbin e zhveshur që më pas kolonizohet nga tundra dhe përfundimisht shkurret", një nga Autorët e raportit, Jonathan Carrivick, tha në një deklaratë për shtyp. "Në të njëjtën kohë, uji i lëshuar nga shkrirja e akullit po lëviz sedimentin dhe baltën, dhe kjo përfundimisht formon ligatinat dhe rrafshnaltat".
Humbja e akullit po krijon atë që njihet si një cikël reagimi. Bora dhe akulli zakonisht reflektojnë energjinë e diellit përsëri në hapësirë, duke parandaluar ngrohjen e tepërt në pjesë të Tokës. Por ndërsa akulli zhduket, ato zona thithin më shumë energji diellore, duke rritur temperaturat e sipërfaqes së tokës, gjë që mund të shkaktojë shkrirje të mëtejshme dhe ndikime të tjera negative.
