Gëzuar “Ditën e Nënës” – festën e krijuar nga Anna Jarvis, e cila vdiq duke e urryer atë

Historia

Gëzuar “Ditën e Nënës” – festën e krijuar nga Anna Jarvis, e cila vdiq duke e urryer atë

Më: 9 maj 2021 Në ora: 14:26
Anna Jarvis

“Dita e Nënës” – mbahet çdo vit, në të dielën e dytë të muajit maj, ndërsa kjo festë shpesh shoqërohet me buqeta lulesh dhe mëngjes në shtrat, e edhe me dhurata të tjera.

Por, motivet moderne të një feste të shëndetshme janë një koncept relativisht i ri.

Krijuesja e festës, Anna Jarvis, u përpoq të shfuqizonte festën që ajo krijoi, e vendosur fillimisht për t’iu kushtuar dashurisë dhe vlerësimit, pasi u kthye në një furi kapitaliste ku biznese të caktuara fitonin të ardhura marramendëse nga kremtimi i kësaj dite.

Ideja i Jarvis për të shpikur “Ditën e Nënës”, buroi nga dëshira për t’i bërë homazhe nënës së saj të ndjerë, Ann Reeves Jarvis.

Anna kur ishte një vajzë e re, duke dëgjuar nënën e saj shpesh duke përsëritur një lutje të thjeshtë: “Shpresoj dhe lutem që dikush, disa kohë, të gjejë një ditë nëne specifike që e përkujton atë për shërbimin e pakrahasueshëm që i bën njerëzimit në çdo fushë të jetës”, thoshte Ann Reeves.

“Ideja e festës ndryshoi konceptin, duke e vënë në pozitë të pa lakmueshme, zonjën Jarvis,” thotë Katharine Antolini, asistent profesore në Wesleyan dhe autore e librit “Memorializing Motherhood: Anna Jarvis and the Struggle for Control of Mother’s Day”, shkruan Teen Vogue, transmeton Albanian Post.

Anna vendosi që festa të festohej të Dielën e dytë në maj sepse ishte data më e afërt me përvjetorin e vdekjes së nënës së saj, e cila ndërroi jetë në vitin 1905, shpjegon Antolini.

Vëzhgimi i parë zyrtar i “Ditës së Nënës” u zhvillua në mëngjesin e 10 majit të vitit 1908, në “Andrews Methodist Episcopal Churc”, në Graton të West Virginias, ku rreth 400 njerëz u paraqitën për të nderuar nënat dhe jetën e tyre.

Në të njëjtën ditë, 15,000 njerëz të tjerë do të merrnin pjesë në “Ditën e parë të Nënës” edhe në Filadelfia.

Vitin tjetër, numri i festuesve u rrit, ndërsa komunitetet në të gjithë vendin pritën shërbimet e “Ditës së Nënës”.

“Ishte e qartë për (Anën) që bijtë dhe bijat e vendit kishin një ‘uri’ nëne në zemrat e tyre dhe dëshironin një ditë të tillë dedikuese me plot dhurata. Prandaj, ajo vendosi t’i kushtojë jetën e saj përjetësimit të festës”, thotë Antolili.

Do të duheshin disa vjet, deri kur në vitin 1914, detyra e jetës së Anës u realizua përfundimisht, kur Presidenti i atëhershëm, Woodrow Wilson, deklaroi “Ditën e Nënës”, si një festë zyrtare pas miratimit të një rezolute të Kongresit.

Përveç ditës së kremtimit, Anna inkurajoi njerëzit që nuk mund të vizitonin nënat e tyre për të shkruar letra duke shprehur mirënjohjen e tyre dhe madje caktoi karafila të bardhë, lulja e preferuar e nënës së saj, si emblema zyrtare e festës, sipas Antolinit.

“Karafila nuk i lëshon petalet kur vdes”, thotë Antolini. “Në vend të kësaj ajo‘ i përqafon ata në zemër të saj”, përshkroi Jarvis, ashtu si “nënat përqafojnë fëmijët e tyre në zemrat e tyre, nëna e tyre nuk do të vdesë kurrë”.

Por, ndërsa Anna Jarvis kishte një vizion të ndryshëm për festën, pasi vitet kaluan, shpresat e saj për “Ditën e Nënës”, u shtrembëruan nga komercializmi.

Ndërsa industritë e kapitalizuan tregtimin e ditës, Anna u shqetësua gjithnjë e më shumë për përdorimin e ditës që ajo shpiku, si një sipërmarrje për të bërë para.

Ajo dëshironte që festa të ishte një “ditë e shenjtë”, dhe jo një ditë që shfrytëzohet për të fituar para.

“Pavarësisht thirrjeve të saj drejtuar kombit për të miratuar festën e saj, Anna e konsideroi atë pronë të saj intelektuale dhe ligjore, dhe jo pjesë e fushës publike,” shpjegon Antolini.

Në mbrojtje të asaj që ajo e shihte si pronë e saj intelektuale, Antolini thotë se një artikull i “Newsweek” i vitit 1944, pretendonte se Anna dikur kishte 33 procese gjyqësore në pritje njëherësh dhe përfshinte mohime në njoftimin për shtyp të “Shoqatës Ndërkombëtare të Ditës së Nënës”, duke kërcënuar me veprim ligjor kundër njerëzve që përdorën emrat dhe emblemat e festave pa leje.

Për të vazhduar sundimin e saj mbi festën tani të komercializuar, Anna mbrojti të drejtat e autorit për foton e saj, e cila u përfshi si “Shoqata Ndërkombëtare e Ditës së Nënës”, dhe madje sulmoi verbalisht zonjën e parë, Eleanor Roosevelt, për përdorimin e festës “së saj” për të mbledhur para për bamirësi.

Ndërkohë, “Dita e Nënës” së Anna Jarvis nuk ishte festa e vetme kushtuar nënave gjatë kësaj kohe. Sipas Antolinit, shkrimtarja dhe abolicionistja, Julia Ward Howe, themeloi “Ditën e Paqes së Nënave” në vitin 1872,

Ajo thotë se festa jozyrtare festohej më 2 qershor çdo vit deri në vitin 1913 dhe u krijua fillimisht pas “Luftës Civile” për nënat që kishin humbur djemtë e tyre.

Dita e Nënës së Anës përfundimisht do të zëvendësonte këtë festë, e cila u pranua kryesisht nga organizatat e paqes.
Në fund të fundit, ndërsa 111 vjetori i festës së Jarvis po kalon, festa është shndërruar në një festë të nënave jashtë sferës tipike të zbutjes.

Në shekullin 21, gratë tashmë njihen si më shumë se kujdestare – ato janë individë me karriera, pasione dhe interesa edhe jashtë familjes.

Theksi mbi komercializimin është rritur jashtëzakonisht që nga fillimi i festës, duke shënuar shpenzime të mëdha monetare.

Ndërsa shpenzimet e rritura nuk ishin qëllimi i Annës dhe nënës së saj, njerëz në të gjithë botën vazhdojnë të lajnë nënat e tyre me dashuri dhe dashuri dhe të nderojnë kujtesën e tyre në mënyra që ndihen të përshtatshme për ta, dhe kjo është ajo që është më e rëndësishmja.

Anna Jarvis ndërroi jetë më 24 nëntor të vitit 1948, duke e urryer festën qe e kishte krijuar vet.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat