“Fshati është i mbyllur si kala
Gjithçka është brenda
Kur vjen nga ara,
Njeriu duket se e tërheq
Pas vetes shkallët e shtegut”.
Kështu e përshkroi Marin Soresku vendlindjen e tij,
Bulzești, i cili ka kaluar prej kohësh nga realiteti,
në një lloj miti letrar, një tokë e pavdekshme e përmbledhur,
me njerëzit e saj dhe gjithçka, në vargjet e vëllimeve me titull La lilieci,
sipas emrit. të varrezave lokale.
Pavarësisht kësaj lavdie, por edhe peizazhit
të mrekullueshëm në të cilin ndodhen,
shumica e 10 fshatrave të Bulzeshtit,
të rreshtuar e të fshehur mes kodrave
dhe pyjeve shekullore, sot janë të shpopulluar,
të vetmit që takoni në rrugë janë të moshuarit.
Kolektivizimi i sforcuar nga periudha komuniste,
por edhe vitet pas viteve 90, pa asnjë perspektivë ekonomike,
bëri që të rinjtë të largoheshin jashtë vendit ose në zonat urbane.
Udhërrëfyesit tanë nëpër Bulzesti ishin shkrimtarët Beatrice Silvia
Sorescu, mbesa e shkrimtarit Marin Sorescu dhe Nicolae Bălașa,
të cilët themeluan një shtëpi të bukur në vendet e tyre të lindjes.
(E përktheu nga gjuha rumune: Baki Ymeri)
