A mund ta falni bashkëshortin, pa harruar atë që bëri, veçanërisht kur bëhet fjalë për tradhti? Por a kemi falur vërtet kur nuk mund të harrojmë? Si mund të gjesh lumturi në martesën tënde duke kaluar një provë të tillë?
Luisa dhe Paolo janë në qendër të këtij tensioni torturues dhe jetojnë një vuajtje që të dy e përshkruajnë si të patolerueshme, dhe nuk dinë si të dalin prej saj. Në fakt, Paolo (por mund të ishte edhe Luisa) kishte një lidhje jashtëmartesore që gruaja e tij sapo ka zbuluar. Ata e analizuan këtë episod së bashku, e kuptuan më mirë zinxhirin vdekjeprurës për çiftin e tyre dhe vendosën të marrin përsëri drejtimin, secili për pjesën e tij. Kërkuan falje, por tani vijnë kundër kujtimeve të veprës që pësuan, që u ringjall zemërimin dhe i pengon ata të shkojnë më tej dhe të rifillojnë me qetësi angazhimin e tyre në martesë.
Falja, një balsam i dobishëm për dhimbjet e shkaktuara dhe ato të marra
Çfarë do të thotë të falësh? A do të thotë të harrosh me dashje tradhtinë, plagën dhe hidhërimin që shkaktoi ofendimin? Zemërimi është një reagim i duhur, por shpesh degjeneron me një dëshirë për hakmarrje dhe shkatërrim. Ndonjëherë plaga është ende e gjallë tek ne dhe viktima e konsideron atë një padrejtësi të vërtetë: “Nuk e meritoja”. Ai/Ajo që e shkaktoi këtë vepër është borxhli ndaj atij që u ofendua. Falje nuk do të thotë të anulosh plagën e shkaktuar nga kjo vepër, por do të thotë të anulosh borxhin e tij.
Për të qenë në gjendje të falni ju duhet një trajnim që kërkon përkushtim dhe këmbëngulje. Sa i përket plagës, do të duhet gjithmonë kohë që dhimbja të zbehet, por vraga do të mbetet përgjithmonë: Edhe Jezu Krishti do të mbajë stigmat e pabesive tona për gjithë përjetësinë. Sidoqoftë, Ai na ka falur të gjitha borxhet tona në mënyrë që ne të mund të dëshmojmë vetëm për dashurinë e Tij, deri në fund, duke dëshmuar se nuk ka provë më të madhe të dashurisë sesa t’i japësh të gjithë dashurinë e mundshme të pabesit.
Shërimi kërkon kohë
Kur të vijë koha për të falur, mund të ndodhë që një episod të mund të rindezë dhimbjen tonë dhe ta prishë këtë rrugë pajtimi me gjysmën tjetër tonën. Këto shpesh janë ngjarje, të tilla si takime, imazhe, biseda, të cilat i rikthejnë bashkëshortët në të kaluarën, në momentin e episodit të mosmarrëveshjes. Por nëse i kujtojmë këto mendime negative, rrezikojmë t’i kthejmë ato në statuja të kripës dhe për të ndërtuar një të ardhme paqësore është e rëndësishme që të mos vonojmë shumë duke parë prapa.
Nëse Luisa e ka të vështirë t’i hedhë poshtë këto mendime, do të jetë e nevojshme që ajo t’i drejtohet profesionistëve kompetentë dhe Paolo do të duhet të pranojë që kjo punë shëruese do të marrë pak kohë.
