“Gjithë çfarë të duhet është dashuri” thotë kënga e famshme por mbase na duhet një sqarim i mëtejshëm: gjithçka që duam nuk është në fakt dashuri por të jemi të lumtur në dashuri. Një dallim që nuk është aspak delikat dhe meriton të thellohet.
“Si të jemi të lumtur në dashuri?”, të gjithë pyesim veten dhe shpesh i përgjigjemi se fati është mjeshtri. Nëse gjejmë personin e duhur, pjesa tjetër do të vijë vetë. E vërtetë, por edhe marrja e përgjegjësisë së plotë nuk është mbase rruga më e mençur. Në fakt, ne mund të bëjmë diçka për të qenë të lumtur, edhe në jetën tonë të dashurisë.
10 rregulla për të qenë të lumtur në dashuri
Lumturia është padyshim një lloj formule magjike, një enigmë e përbërë nga shumë pjesë të vogla, disa të varura nga ne, të tjerat nga fati. Për të parën është e rëndësishme të ndërmarrim veprime, me pak fjalë të japim kontributin personal në lumturinë tonë.
Për ta bërë këtë, ne ju ofrojmë sot dhjetë rregulla të arta, sjellje shumë të rekomanduara që shënojnë hapat e parë drejt lumturisë në dashuri:
A jeni i dashuruar me të apo me idenë e tij – Dashuria me shikim të parë është aty por tjetër gjë është të thuash se ndien dashuri të vërtetë për ata që nuk të njohin akoma. Para se të pyesim veten pse historitë tona nuk zgjasin kurrë, ne ndoshta duhet të pyesim veten nëse e dimë në cilën anije kemi hipur dhe nëse është vërtet e duhura për ne.
Jep gjithë veten që ditën e parë – Edhe një herë është çështje kohe: të ecësh hap pas hapi është shpesh thelbësore, t’i dhurosh zemrës tënde është mirë, por duhet ta bësh me vetëdije, duke e ditur që ke personin që me të vërtetë e meriton.
Dashuria është ndryshe nga fiksimi – A flisni vetëm për të, mendoni vetëm për të, a varet dashuria juaj vetëm prej tij? Jo, nuk është dashuri por fiksim. Nuk ka rëndësi nëse e njihni atë për një vit apo një ditë, në çdo rast fiksimi duhet “kuruar”.
Gjykimi me qartësi – Ka të bëjë me gjykimin e saktë jo vetëm të vetes, por edhe atij që ke në krah. Shpesh ne priremi ta shohim personin tjetër me sytë e dashurisë dhe rrjedhimisht, gjithmonë si të përsosur, ndërsa për veten tonë bëjmë kritika të pafundme. Në këtë pikë pak më shumë qartësi nuk do të bënte dëm.
Njeriu i përsosur nuk ekziston – Ndaloni idealizimin dhe pranoni që përsosmëria nuk është pjesë e kësaj bote, që jo vetëm që nuk mund të jetë një qëllim, por madje mund të shkatërrojë çdo marrëdhënie që përpiqeni të ndërtoni në jetën reale.
Superheronjtë nuk ekzistojnë – A po kërkoni Princin e kaltër për t’ju shpëtuar? Shumë keq! Ai nuk është krijuar për të të bërë të lumtur por ti je krijuar për këtë, për ta bërë veten të lumtur.
Pika e mesme ekziston – Ju nuk përfundoni gjithmonë në intolerancë. Ju nuk mund të jeni indiferent ose të dashuruar marrëzisht, çdo marrëdhënie kalon nëpër faza dhe është e rëndësishme të dini si t’i respektoni ato.
Gjykojeni veten në bazë të jetës suaj të dashurisë – Nëse nuk kemi një histori, ne jemi të dështuar dhe nëse kemi një burrë pranë, vetëvlerësimi ynë rritet. Kujt nuk i ka ndodhur? Sidoqoftë, argumente të tilla janë rezultat i të paktën autokritikës së tepruar dhe në të njëjtën kohë, i një idealizmi disi pervers: vlera juaj është si lumturia juaj, ajo nuk mund të varet nga të tjerët, por nga vetja juaj.
Urgjenca e dashurisë – Asgjë nuk e frikëson partnerin tonë më shumë sesa të na shohë të fiksuar pas dashurisë. Ne dëshirojmë të gjejmë shoqëruesin e jetës, të gjejmë historinë e jetës dhe jemi aq të kapur prej saj, sa të mos shohim përtej.
Nxitimi është një këshillë e keqe – Puthja e parë, shëtitja e parë, hera e parë… mezi prisni që ato të vijnë, apo jo? Megjithatë, të dish të presësh është një art që duhet mësuar me çdo kusht, pasi kur disa faza vijnë natyrshëm, ato janë edhe më të kënaqshme.
