Fjalët kanë peshë! Ata që e mendojnë gjuhën vetëm si një mjet “neutral” që ne e përdorim për t’u shprehur dhe për të komunikuar me të tjerët, e kanë gabim: fjalët janë të afta për shumë më tepër. Ata kanë peshën dhe fuqinë e tyre dhe për këtë arsye janë në gjendje të ndikojnë thellë në realitetin që na rrethon. Në fakt, fjala dhe përfaqësimi mendor që ne e lidhim me të në mënyrë të pashmangshme krijon disa neuro-shoqërime që përkthehen në ankora shqisore përmes të cilave ne formojmë bindjet dhe besimet tona. Me anë të fjalëve mendja kërkon dhe krijon kuptime. Këto janë si një ftesë për të hyrë brenda vetes në kërkim të kuptimit.
Secili prej nesh është një shkrimtar i jetës së tij
Fjalët janë si fara dhe sa herë që flet me vete është sikur po i mbjell në dheun e shpirtit tënd. Çdo tokë i do bimët e veta, si çdo shpirt i do fjalët e veta! Për shembull, nëse në një situatë të bezdisshme në të cilën mund të përgjigjeshit, heshtni, por pastaj kaloni gjysmën e ardhshme duke menduar përsëri: “Epo, unë gjithmonë e lejoj veten të vë këmbët në kokë!”. Ky është rasti klasik i dialogut të mbyllur, të përsëritur, të kushtëzuar nga e kaluara dhe është mënyra më e keqe për të folur me veten, sepse nuk të lejon të përballesh me situatat në mënyrën më të mirë… është sikur ti vetë amplifikon ndjenjën e paaftësisë, sikur po e kultivonit brenda vetes.
Sa herë që e bëni këtë, po i tregoni trurit tuaj se nuk keni aftësitë fizike dhe psikike për ta kapërcyer atë sfidë, duke lëshuar kështu të ashtuquajturën profeci vetëpërmbushëse. Kjo krijon një rreth vicioz, një unazë të pafund dështimesh, që ul gjithnjë e më shumë nivelet e vetëvlerësimit dhe vetë-efikasitetit, duke rritur gjasat për dështime të mëtejshme në të ardhmen.
Komunikimi me të tjerët
Ajo që themi ne si të rritur, mënyra se si shprehemi dhe lidhemi me njëri-tjetrin na karakterizon dhe identifikon. Fjalët, në fakt, mund të përcaktojnë lumturinë tonë, duke ndikuar në emocione dhe disponim. Fjalët mund të lëndojnë, mërzitin, ndryshojnë ose mund të forcojnë, mbështesin dhe qetësojnë ata që i thonë dhe ata që i dëgjojnë dhe pranojnë.
10 fraza toksike që nuk duhet t’ia themi vetes
Nëse i drejtohemi vetes me gjuhë pozitive dhe të sigurt, sjellja jonë do të na japë një rezultat po aq pozitiv dhe të sigurt, kur i drejtohemi vetes me gjuhë dobësuese, rezultati do të jetë zbulimi i sjelljeve dobësuese. Le të shqyrtojmë vlerën negative të këtyre fjalëve të dhimbshme:
“Nuk mund ta bëj”
“E kam gabim”
“Unë prisja gjëra të ndryshme nga jeta”
“Unë jam i paaftë”
“Unë kurrë nuk do të jem i lumtur”
“Unë jam i pafat”
“Unë dua të ndryshoj jetën time”
“Unë jam i destinuar të jem vetëm”
“Të gjitha më ndodhin mua”
“Po sikur të më ndodhë diçka e keqe?”
Këto thënie (ose fraza të ngjashme) janë plagë që asnjë njeri nuk duhet t’ia shkaktojë kurrë vetes. Brenda nesh ka një shpirt, një energji jetike, që meriton të mbështetet dhe të forcohet me një qëndrim pozitiv.
Kushdo që i shqipton është në kërkim të një vendi ku të fshihet, dëshiron të justifikohet sepse pikërisht në momentin që lë vend për pohime të tilla ai tashmë po i lëshon armët, tashmë po heq dorë, po e braktis veten në dëshpërim. Fraza të tilla vendosin një kufi të pakapërcyeshëm në forcën e zemrës. Ata që përkulen me keqardhje mbi dhimbjet dhe zhgënjimet e tyre në vend që të gjurmojnë emocionet pozitive në jetë, nxisin një mekanizëm të brendshëm me të cilin lehtësojnë shfaqjen e negatives.
