Abuzimi seksual në fëmijëri është një problem serioz global që ndikon në mënyrë absolute tek fëmijët. Ka shumë pasoja negative afatshkurtra dhe afatgjata, por këto mund të minimizohen nëse fëmija merr mbështetje dhe trajtim.
Në mënyrë të veçantë, shumica e hulumtimeve kanë gjetur se zbulimi i hershëm dhe diskutimi i thellë i abuzimit është mbrojtës ndaj rezultateve negative psikologjike në moshën madhore. Megjithatë, shumica e fëmijëve nuk e zbulojnë abuzimin.
Pse nuk tregojnë fëmijët?
Studiuesit kanë zbuluar barriera të brendshme dhe të jashtme që e pengojnë fëmijën të zbulojë abuzimin.
Ndjenjat e fajit, turpit dhe vetëfajësimit:
Përfshin sjelljet dhe taktikat që përdor një ngacmues fëmijësh në përgatitjen për kryerjen e abuzimit seksual ndaj një fëmije.
Frika:
Autorët shpesh përdorin taktika të nxitjes së frikës si pjesë e fazës së mirëmbajtjes pas abuzimit të kujdesit seksual. Autori përdor këto taktika dhe sjellje në mënyrë që abuzimi të vazhdojë pa u zbuluar.
Mungesa e të kuptuarit:
Në varësi të moshës së fëmijës dhe nivelit të pjekurisë zhvillimore, fëmija mund të jetë i pasigurt ose i pavetëdijshëm se ajo që i ka ndodhur ishte e gabuar ose e papërshtatshme.
Marrëdhënia me dhunuesin:
Shumica e fëmijëve i njohin dhunuesit e tyre. Në fakt, vetëm 7 përqind e të gjitha abuzimeve në fëmijëri kryhet nga një i huaj. Shumica e autorëve janë familjarë dhe miq, dhe në një të tretën e rasteve, dhunuesi është një tjetër i mitur.
