Të mendosh se të tjerët janë më të bukur, më të ndritur dhe më të lumtur është një mekanizëm mendor që dhemb. Pra, le të ndalojmë krahasimet dhe të mësojmë të vlerësojmë veten
Unë jam 16 vjeçe dhe për disa kohë (shumë kohë) njerëzit e tjerë janë dukur të gjithë më mirë se unë. Sigurisht më tërheqëse, por edhe më të lumtura, më të zgjuara, më të talentuara. Unë jam një vajzë e zakonshme, nga ato që as nuk e kupton se jam aty. Të tjerat janë më të bukura, më të sakta, grimohen dhe vishen më mirë: jam gjithmonë pak anonime, banale, e ngathët. Unë nuk di si të sillem me djemtë, ndërsa të tjerat kanë radhë. Pse? – Viktoria
Ka raste kur vetëvlerësimi rrëshqet, drejt shtigjeve të padukshme dhe ne e humbim nga sytë. Kjo ndodh sepse në këtë moshë keni siguri të paqëndrueshme: sot ndihem bukur, nesër jam një përbindëshe. Imazhi që kemi për veten tonë rrjedh nga disa faktorë, para së gjithash nga autokritika e egër me të cilën ndonjëherë lëndojmë veten, duke mos kursyer as një copëz të asaj që jemi. Të jesh e re nuk është e lehtë: ajo nënkupton një rrugë të luhatshme midis vetëpranimit dhe mohimit. Karakteri është në formim, por edhe në transformim.
Hapi 1: Më pak krahasime, më shumë lumturi
Pra, të ndihesh më keq se të tjerët është një ndjenjë (e keqe) që mund të jetë aty, edhe sepse jetojmë në një kontekst shoqëror në të cilin krahasimi dhe konkurrenca janë të vazhdueshme. Nëse, deri në një farë mase, këta mekanizma janë pozitivë sepse nxisin për të dhënë më të mirën nga vetja, në përgjithësi tendenca për ballafaqim dhe krahasim të vazhdueshëm mund të përfaqësojë rrugën drejt pakënaqësisë, sepse shpesh, kur e krahasojmë veten me të tjerët, ndihemi të papërshtatshëm dhe inferiorë. Rruga për të dalë nga kjo? Në vend që të humbim kohë duke e krahasuar veten me të tjerët, duhet të zgjedhim të vlerësojmë veten dhe talentet tona.
Hapi 2: Dyshimi është i mirë
Për të çliruar veten nga ideja se të tjerët janë më të mirë se ne, duhet të mësojmë të dyshojmë. Le t’i japim vetes përfitimin e dyshimit për imazhin fitues dhe super të lumtur të njerëzve të tjerë. Kushdo që na duket më i mirë është njeri, me frikën, problemet, defektet, dobësitë e veta, ashtu si ne. Sepse një gjë është ajo që “shfaqet”, dhe një tjetër është ajo që “është”. Dhe kjo është edhe më e vërtetë pasi marrëdhëniet mes nesh filtrohen edhe nga rrjetet sociale, të cilat shpeshherë japin një imazh artificial dhe joreal të njerëzve. Por në realitet të gjithë kanë “anën e tyre të errët”: shoqja e bukur mund të ndihet vetëm, shoqja gjeniale mund të ketë frikë t’i afrohet një vajze, vajza që vishet bukur mund të jetë e pakënaqur.
Hapi 3: Të ndryshmet janë interesante!
Për të rizbuluar veten, atëherë, le të mos ndjehemi më inferiorë. Nëse ka diçka – dhe falë Zotit – ne jemi të ndryshëm. Secili prej nesh e menaxhon jetën e vet ashtu siç e sheh të arsyeshme, por ajo që të gjithë duhet të bëjmë është para së gjithash të kërkojmë të mirën tonë. Dhe kjo bëhet duke respektuar dhe përmirësuar karakteristikat tona, të cilat janë unike. Mësojmë të ndjekim ritmin tonë, sepse është e kotë të përpiqemi ta përshtatim atë me atë të të tjerëve për t’u lidhur me një “model” që nuk na korrespondon. Jeta nuk është një garë, por një udhëtim. Çdo udhëtar ka një hap të ndryshëm, një vizion, një qëllim, një pajisje të ndryshme. Megjithatë, është bukur të ecësh bashkë, sepse në diversitet njeriu pasurohet.
Hapi 4: Krenare për veten
Le të shkruajmë talentet dhe pikat tona të forta në një fletë, dhe mangësitë dhe defektet tona në një tjetër. Lista në fletën e parë sigurisht që do të jetë më e gjatë se e dyta. Pra, “jo” asaj lupës së urryer me të cilën ne i zmadhojmë defektet tona dhe “po” dëshirës së shëndetshme për të rritur talentet tona. Nëse mund të jemi krenarë për veten, do të na pëlqejë ajo që kemi dhe do të dëshirojmë të përmirësojmë veten. Të tjerët dhe të tjerat nuk do të jenë më super yje në sytë tanë, por njerëz shumë normalë me të cilët kemi marrëdhënie të barabartë. Me pak fjalë, ne përdorim energjinë tonë për të besuar në veten tonë dhe për të bërë versionin tonë më të mirë, unik dhe të veçantë.
