Ka shumë mënyra në të cilat mund të shprehet mirënjohja; me një sjellje, një gjest, një vështrim, një përqafim, një buzëqeshje. Fjalët nuk janë të nevojshme për të falënderuar, ka shumë mjete të tjera në dispozicion që e shprehin më mirë atë. Kur një falënderim del vërtet nga zemra, është ndjenja më prekëse që përjetojmë.
Kjo ndjenjë shumë e fuqishme zë ata që janë të kënaqur me jetën e tyre, të cilët nuk ndiejnë nevojën për të qortuar të tjerët, për të mbajtur inat dhe për të grumbulluar pakënaqësi në lidhje me ngjarjet e kaluara. Të gjithëve u ndodh që të përjetojnë periudha negative, të ‘helmohen’ dhe mundohen për shkak të episodeve të padëshiruara dhe më pas t’i transmetojnë të njëjtat emocione në kontekste të tjera, te njerëzit e tjerë, duke ndikuar në marrëdhëniet e tyre me të tjerët, por kjo nuk është mënyra e duhur.
Shëroni plagët tuaja
Kur lëndohemi si rezultat i ngjarjeve të dhimbshme që na është dashur të përballemi, ne priremi të krijojmë një flluskë mbrojtëse rreth nesh, një sferë e përbërë nga shtresa të panumërta të krijuara për të mbuluar plagët tona. Kjo flluskë mbrojtëse do të jetë e dobishme në situata të caktuara, por do të na pengojë të shfaqemi në intimitetin tonë, të hapemi ndaj dashurisë. Bukuria jonë, thelbi i asaj që jemi në të vërtetë, do të mbetet i fshehur nën grupin e shtresave.
Përjetoni mirënjohjen
Marrja e vetëdijes për plagët tona dhe çfarë nënkuptojnë ato në jetën tonë, në të njëjtën kohë do të na lejojë të hapemi ndaj asaj që është mirënjohja. Predispozita jonë për t’u lidhur me të tjerët do të rritet përmes besimit dhe mirëkuptimit, duke lënë mënjanë frikën e tradhtisë. Frika dhe mosbesimi na pengojnë të ndjejmë mirënjohjen, duke na mbajtur në vëzhgim për praninë e motiveve të fshehura.
Jepini kuptim jetës tuaj
Të jesh mirënjohës do të thotë të duash veten, do të thotë të dish të japësh pa pritshmëri dhe pa frikë. Të jesh i hapur ndaj gjithçkaje që ndodh rreth teje, të vëzhgosh pasojat pa u ndjerë në faj, pa bërë gjykime vlerash, por thjesht duke mësuar prej tyre me përulësi. “Të duash veten do të thotë të mirëpresësh dashurinë që na rrethon. Të duash veten do të thotë të thyesh të gjitha barrierat. Është e vështirë të shohësh barrierat që ndërtojmë rreth nesh, por ato janë aty dhe ndërhyjnë në marrëdhëniet tona. “
Jeta merr një kuptim më të madh nëse ne jemi të gatshëm ta jetojmë atë, të çlirohemi nga shtresat që kemi ndërtuar me kalimin e kohës rreth plagëve tona. Falënderimi nënkupton marrjen e rreziqeve, dëgjimin e vetvetes, ndjenjën, emocionin, duke u kontaktuar me botën përreth dhe me marrëdhëniet që mbajmë. Në thelb, do të thotë hapja ndaj përvojës së dashurisë dhe lejimit të vetes të dashurohet.
